Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
And he came to the other side of the sea, to the country of the Gadarenes.
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
And as he went out of the ship, there met him from the place of sepulchres a man in whom was an unclean spirit.
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
And he dwelt in the place of sepulchres; and no one could confine him with chains:
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
because, as often as he had been confined with fetters and chains, he had broken the chains and burst the fetters: and no one could subdue him.
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
And continually, by night and by day, he was in the place of sepulchres, and cried and wounded himself with stones.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
And when he saw Jesus at a distance, he ran and worshipped him;
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
and cried with a loud voice, and said: What have I to do with thee, Jesus, thou Son of the High God? I adjure thee by God, that thou torment me not.
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
For he had said to him: Come out of the man, thou unclean spirit.
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
And he demanded of him: What is thy name? And he replied to him: Our name is Legion; for we are many.
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
And he besought him much, that he would not send him out of the country.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
And there was there by the mountain, a great herd of swine grazing.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
And the demons besought him, and said: Send us upon those swine, that we may enter them.
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
And he permitted them. And those unclean spirits went out, and entered the swine: and the herd, of about two thousand, ran to a precipice, and fell into the sea, and were strangled in the waters.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
And they who tended them, fled and told it in the city and in the villages: and they came out to see what had occurred.
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
And: they came to Jesus, and saw him in whom the demons had been, him in whom had been the legion, clothed, and sober, and sitting; and they were afraid.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
And those who had seen it told them how it occurred to him who had the demons, and also concerning the swine.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
And they began to request him, that he would go from their border.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
And as he ascended the ship, the late demoniac requested that he might continue with him.
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
And he suffered him not, but said to him: Go home to thy people, and tell them what the Lord hath done for thee, and hath compassionated thee.
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
And he went, and began to publish in Decapolis, what Jesus had done for him. And they were all amazed.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
And when Jesus had passed by ship to the other side, great multitudes again assembled about him as he was on the shore of the sea.
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
And one of the rulers of the synagogue, whose name was Jairus, came, and, on seeing him, fell at his feet,
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
and besought him much, and said to him: My daughter is very sick; but come and lay thy hand on her, and she will be cured, and will live.
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
And Jesus went with him; and a great company attended him, and pressed upon him.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
And a woman who had had a defluxion of blood twelve years,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
and who had suffered much from many physicians, and had expended all she possessed, and was not profited, but was even the more afflicted;
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
when she heard of Jesus, came behind him in the press of the crowd, and touched his garment
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
For she said: If I but touch his garment, I shall live.
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
And immediately the fountain of her blood dried up; and she felt in her body that she was healed of her plague.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
And Jesus at once knew in himself, that virtue had issued from him: and he turned to the throng, and said: Who touched my clothes?
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
And his disciples said to him: Thou seest the throngs that press upon thee; and sayest thou, Who touched me?
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
And he looked around, to see who had done this.
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
And the woman, fearing and trembling, for she knew what had taken place in her, came and fell down before him, and told him all the truth.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
And he said to her: My daughter, thy faith hath made thee live: go in peace; and be thou healed of thy plague.
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
And while he was speaking, some domestics of the ruler of the synagogue came, and said: Thy daughter is dead: why therefore troublest thou the teacher?
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
But Jesus heard the word they spoke, and said to the ruler of the synagogue: Fear not; only believe.
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
And he suffered no one to go with him, except Simon Cephas, and James, and John the brother of James.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
And they came to the house of the ruler of the synagogue; and he saw, that they were in a tumult, and weeping, and howling.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
And he entered in and said to them: Why are ye in a tumult, and weep? The maid is not dead, but is asleep.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
And they laughed at him. But Jesus put them all out. And he took the maids father, and her mother, and those that accompanied him, and entered into where the maid lay.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
And he took the maid's hand, and said to her: Maiden, arise.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
And immediately the maid arose, and walked; for she was twelve years old. And they were astonished with a great astonishment.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
And he enjoined it upon them much, that no one should know of it. And he directed, that they should give her to eat.
