Marku 4
1 Pastaj nisi përsëri të mësojë në breg të detit; dhe rreth tij u mblodh një turmë aq e madhe, sa që ai hyri në barkë dhe rrinte ulur në det, ndërsa gjithë turma ishte në tokë pranë detit.
De nouveau il se mit à enseigner au bord de la mer. Il se rassembla autour de lui une multitude si prodigieuse qu’il monta dans une barque où il s'assit, et il se tint sur la mer, tandis que la foule restait à terre au bord de l'eau.
2 Dhe ai u mësonte atyre shumë gjëra në shëmbëlltyra, dhe u thoshte atyre në mësimin e tij:
Il leur enseignait beaucoup de choses en paraboles et il leur disait dans son enseignement:
3 “Dëgjoni! Ja, doli mbjellësi të mbjellë.
«Écoutez! Voilà que le semeur est sorti pour semer.
4 Dhe ndodhi që kur hidhte farën, një pjesë e farës ra gjatë rrugës dhe zogjtë e qiellit erdhën dhe e hëngrën.
Il jette sa semence, et il est arrivé qu'un grain est tombé le long du chemin et les oiseaux sont venus et l'ont mangé.»
5 Një pjesë tjetër ra në gurishte, ku nuk kishte shumë dhe dhe mbiu menjëherë, sepse s’kishte një tokë të thellë.
«Un autre est tombé sur un sol pierreux, où il n'y avait pas beaucoup de terre, et il a immédiatement poussé, parce que la terre était sans profondeur.
6 Por, kur doli dielli, u dogj; dhe me që nuk kishte rrënjë, u tha.
Mais le soleil, en se levant, a brûlé la plante, qui, n'ayant point de racines, s'est desséchée.»
7 Një pjesë tjetër ra midis ferrave; ferrat u rritën, e mbyten dhe nuk dha fryt.
«Un autre grain est tombé parmi les épines; et les épines ont grandi et l'ont étouffé, de sorte qu'il n'a point donné de fruit.»
8 Një pjesë tjetër ra në tokë të mirë, dhe solli frut që rritej, dhe u zhvillua për të dhënë njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë dhe tjetra njëqind”.
«D'autres grains sont tombés dans la bonne terre, et ceux-là, montant et croissant, ont donné du fruit, tel grain en a produit trente, tel autre soixante, tel autre cent.»
9 Pastaj ai u tha atyre: “Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”.
Et il ajouta: «Que celui qui a des oreilles pour entendre, entende!»
10 Tani kur ishte vetëm, ata që i rrinin përreth bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrën.
Lorsqu'il fut seul, ceux qui l'entouraient l'interrogèrent avec les douze sur les paraboles.
11 Dhe ai u tha atyre: “Juve u është dhënë të njihni misterin e mbretërisë së Perëndisë; kurse atyre që janë përjashta të gjitha këto jepen me shëmbëlltyra,
Il leur dit: «A vous il est donné de pénétrer le mystère du Royaume de Dieu; mais à ceux-là, ceux du dehors, tout arrive sous forme de paraboles,
12 që: “Duke parë, të shohin, por të mos vën re; edhe duke dëgjuar, të dëgjojnë, por të mos kuptojnë, se mos pendohen dhe mëkatet u falen””.
afin que tout en regardant parfaitement, ils ne voient point, tout en entendant parfaitement, ils ne comprennent point, et cela pour qu'ils ne se convertissent pas et qu'il ne leur soit point pardonné.»
13 Pastaj u tha atyre: “Nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? Po atëhere si do t’i kuptoni të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?
Et il ajouta: «Ne comprenez-vous pas cette parabole? Comment donc comprendrez-vous toutes les paraboles?
14 Mbjellësi mbjell fjalën.
Le semeur sème la parole.
15 Ata gjatë rrugës janë ata në të cilët mbillet fjala; por pasi e kanë dëgjuar atë, vjen menjëherë Satanai dhe ua heq fjalën e mbjellë në zemrat e tyre.
Les uns sont le long du chemin où la parole est semée, et quand ils l'ont entendue, Satan vient aussitôt et enlève la parole semée en eux.
16 Po ashtu ata që e marrin farën mbi nje gurishte janë ata që, kur e kanë dëgjuar fjalën, e pranojnë menjëherë me gëzim;
Les autres sont semblables; il est des grains qui sont semés sur un sol pierreux: ceux-là quand ils entendent la parole, l'accueillent aussitôt avec joie,
17 por nuk kanë rrënjë në vetvete, dhe janë të përkohshëm; dhe kur vjen mundimi ose përndjekja për shkak të fjalës, skandalizohen menjëherë.
mais ils n'ont pas de racine en eux mêmes; ils ne sont que pour un temps; une affliction ou une persécution survenant à cause de la parole, ils y trouvent aussitôt une occasion de chute.
18 Ata përkundrazi të cilët e marrin farën midis ferrave, janë ata që e dëgjojnë fjalën,
D'autres sont semés parmi les épines: ceux-là ont écouté, la parole,
19 por shqetësimet e kësaj bote, mashtrimet e pasurisë dhe lakmitë për gjëra të tjera që hynë, e mbyten fjalën dhe ajo bëhet e pafrytshme. (aiōn g165)
mais les sollicitudes du siècle présent, la séduction de la richesse et les passions diverses font invasion, étouffent la parole et la rendent stérile. (aiōn g165)
20 Kurse ata që e morën farën në tokë të mirë, janë ata që e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt: një tridhjetë, tjetri gjashtëdhjetë dhe tjetri njëqind”.
Enfin il y a ceux qui sont semés sur la bonne terre: ils écoutent la parole, ils la reçoivent et donnent des fruits, l'un trente, l'autre soixante, l'autre cent.»
21 Pastaj u tha atyre: “A merret vallë llamba për ta vënë nën babunë ose nën shtrat? A nuk vihet mbi dritëmbajtësen?
Il leur dit aussi: «Est-ce qu'on apporte la lampe pour la mettre sous le boisseau ou sous le lit? N'est-ce pas pour la mettre sur le pied-de-lampe?
22 Sepse nuk ka asgjë të fshehtë që të mos zbulohet, as kurrgjë sekrete që të mos dalin në dritë.
Rien n'est caché que ce qui doit être manifesté; rien n'est secret que pour être mis au jour.
23 Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”
Si quelqu'un a des oreilles pour entendre, qu'il entende!»
24 Dhe u tha atyre: “Vini re atë që dëgjoni. Me atë masë që ju matni, do t’iu matet juve; edhe juve që dëgjoni do t’iu jepet edhe më.
Il leur dit aussi: «Faites attention à ce que vous entendez; la mesure que vous faites aux autres sera votre mesure, et il y sera ajouté.
25 Sepse atij që ka, do t’i jepet, por atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo që ka.
Car à celui qui a, il sera donné, et à celui qui n'a pas, même ce qu'il a lui sera ôté.»
26 Tha akoma: “Mbretëria e Perëndisë është si një njeri që hedh farën në dhe.
Il dit aussi: «Il se passe pour le Royaume de Dieu ce qui se passe lorsqu'un homme jette la semence sur la terre.
27 Dhe natën dhe ditën, ndërsa ai fle dhe çohet, fara mbin dhe rritet, pa e ditur ai se si.
Qu'il dorme ou qu'il veille, nuit et jour, la graine germe, la plante grandit, sans qu'il sache comment.
28 Sepse dheu prodhon vetvetiu më parë kërcellin, pastaj kallirin, dhe më në fund kallirin plot me kokrra.
D'elle-même la terre donne son fruit: c'est d'abord une herbe; c'est ensuite un épi; c'est enfin le blé remplissant cet épi.
29 Dhe kur fryti piqet, menjëherë korrësi i vë drapërin, sepse erdhi koha e korrjes.
Et quand la terre a ainsi donné son fruit, il y met aussitôt la faucille, car est arrivée la moisson.»
30 Edhe tha: Me se ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Ose me çfarë shëmbëlltyre ta paraqesim?
Il dit aussi: «A quoi assimilerons-nous le Royaume de Dieu? Ou par quelle parabole le représenterons-nous?
31 Ajo i ngjan farës së sinapit, që, kur është mbjellë në dhe, është më e vogla nga të gjitha farërat që janë mbi dhe;
Il est comme un grain de sénevé, la plus petite de toutes les semences lorsqu'on la sème sur la terre,
32 por, pasi mbillet, rritet dhe bëhet më e madhe se të gjitha barishtet; dhe lëshon degë aq të mëdha, sa zogjtë e qiellit mund të gjejnë strehë nën hijen e saj”.
mais qui monte lorsqu’il est semé et qui devient plus grand que toutes les plantes potagères et pousse de si vastes branches que, dans leur ombrage, les oiseaux du ciel peuvent faire leurs nids.»
33 Dhe me shumë shëmbëlltyra të tilla, u shpallte atyre fjalën, ashtu si ata ishin në gjendje ta kuptojnë.
C'est par un grand nombre de paraboles de ce genre qu'il leur annonçait ta parole, dans la mesure où ils pouvaient comprendre.
34 Dhe nuk u fliste atyre pa shëmbëlltyra, ndërsa dishepujve të tij, veçmas, u shpjegonte çdo gjë.
Il ne leur parlait qu'en paraboles; puis, en particulier, il expliquait tout à ses disciples.
35 Tani po atë ditë, si u ngrys, u tha atyre: “Kalojmë te bregu matanë!
Ce même jour, le soir venu, il leur dit: «Passons à l’autre rive.»
36 Dhe dishepujt, si e nisën popullin, e morrën me vete Jezusin, ashtu si ishte, në barkë. Me të ishin edhe disa barka të tjera të vogla.
Ils renvoient la foule, et l'emmènent dans la barque où il se trouvait; d'autres barques les accompagnaient.
37 Ndërkaq shpërtheu një furtunë e madhe dhe valët përplaseshin mbi barkë aq shumë sa ajo po mbushej.
Un grand tourbillon de vent s'éleva; les vagues se jetaient dans la barque avec une telle force que déjà elle se remplissait.
38 Ai ndërkaq po flinte në kiç mbi një jastëk. Ata e zgjuan dhe i thanë: “Mësues, a nuk merakosesh që ne po marrim fund?”.
Et lui, à la poupe, la tête sur le coussin, il dormait. Ils le réveillèrent et lui dirent: «Maître, est-ce que tu ne te soucies pas que nous périssions?»
39 Dhe ai si u zgjua, e qortoi erën dhe i foli detit: “Pusho dhe fashitu!”. Dhe era pushoi dhe u bë qetësi e madhe.
Alors il se leva, il fit des menaces au vent et il dit à la mer: «Silence! apaise-toi!» Et le vent tomba, il se fit un grand calme.
40 Atëherë u tha atyre: “Pse jeni ju aq frikacakë? Vallë, si nuk keni besim?”.
Puis il leur dit: «Pourquoi vous effrayer? N'avez vous point encore de foi?»
41 Dhe ata i zuri një frikë e madhe dhe i thoshnin njëritjetrit: “Vallë, kush është ky, që po i binden edhe era edhe deti?”.
Et, frappés de terreur, ils se disaient l'un à l'autre: «Qui donc est cet homme pour que le vent et la mer lui obéissent?»
