Gjoni 6
1 Pas këtyre gjërave, Jezusi kaloi përtej detit të Galilesë, domethënë të Tiberiadës.
Дупэ ачея, Исус С-а дус динколо де Маря Галилеий, нумитэ Маря Тибериадей.
2 Dhe një turmë e madhe e ndiqte, sepse shikonte shenjat që ai bënte mbi të lënguarit.
О маре глоатэ мерӂя дупэ Ел, пентру кэ ведя семнеле пе каре ле фэчя ку чей болнавь.
3 Por Jezusi u ngjit mbi malin dhe atje u ul me dishepujt e tij.
Исус С-а суит пе мунте ши шедя аколо ку ученичий Сэй.
4 Dhe Pashka, festa e Judenjve ishte afër.
Паштеле, празникул иудеилор, ера апроапе.
5 Jezusi, pra, i ngriti sytë dhe, duke parë se një turmë e madhe po vinte tek ai, i tha Filipit: “Ku do të blejmë bukë që këta të mund të hanë?”.
Исус Шь-а ридикат окий ши а вэзут кэ о маре глоатэ вине спре Ел. Ши а зис луй Филип: „Де унде авем сэ кумпэрэм пынь ка сэ мэнынче оамений ачештя?”
6 Por ai e thoshte këtë për ta vënë në provë, sepse ai e dinte ç’do të bënte.
Спуня лукрул ачеста ка сэ-л ынчерче, пентру кэ штия че аре де гынд сэ факэ.
7 Filipi iu përgjigj: “Dyqind denarë bukë nuk do të mjaftojnë për ata, që secili prej tyre mund të ketë një copë”.
Филип Й-а рэспунс: „Пыниле пе каре ле-ам путя кумпэра ку доуэ суте де лей, н-ар ажунӂе ка фиекаре сэ капете пуцинтел дин еле.”
8 Andrea, i vëllai i Simon Pjetrit, një nga dishepujt e tij, i tha:
Унул дин ученичий Сэй, Андрей, фрателе луй Симон Петру, Й-а зис:
9 “Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël; por ç’janë këto për aq njerëz?”.
„Есте аич ун бэецел каре аре чинч пынь де орз ши дой пешть, дар че сунт ачестя ла атыця?”
10 Dhe Jezusi tha: “Bëjini njerëzit të ulen!”. Por në atë vend kishte shumë bar. Njerëzit, pra, u ulën dhe ishin në numër rreth pesë mijë.
Исус а зис: „Спунець оаменилор сэ шадэ жос.” Ын локул ачела ера мултэ ярбэ. Оамений ау шезут жос, ын нумэр де апроапе чинч мий.
11 Pastaj Jezusi mori bukët dhe, pasi falenderoi, ua ndau dishepujve dhe dishepujt njerëzve të ulur; të njëjtën gjë bënë edhe me peshqit, aq sa deshën.
Исус а луат пыниле, а мулцумит луй Думнезеу, ле-а ымпэрцит ученичилор, яр ученичий ле-ау ымпэрцит челор че шедяу жос; де асеменя, ле-а дат ши дин пешть кыт ау воит.
12 Dhe mbasi ata u ngopën, Jezusi u tha dishepujve të vet: “Mblidhni copat që tepruan, që të mos shkojë dëm asgjë”.
Дупэ че с-ау сэтурат, Исус а зис ученичилор Сэй: „Стрынӂець фиримитуриле каре ау рэмас, ка сэ ну се пярдэ нимик.”
13 I mblodhën, pra, dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copa nga ato pesë bukë prej elbi që u tepruan atyre që kishin ngrënë.
Ле-ау адунат деч ши ау умплут доуэспрезече кошурь ку фиримитуриле каре рэмэсесерэ дин челе чинч пынь де орз, дупэ че мынкасерэ тоць.
14 Atëherë njerëzit, kur panë shenjën që bëri Jezusi, thanë: Me të vërtetë ky është profeti, që duhet të vijë në botë”.
Оамений ачея, кынд ау вэзут минуня пе каре о фэкусе Исус, зичяу: „Ку адевэрат, Ачеста есте Пророкул Чел аштептат ын луме.”
15 Por Jezusi, duke ditur se po vinin ta kapnin për ta bërë mbret, u tërhoq përsëri mbi malin, fill i vetëm.
Исус, фииндкэ штия кэ ау де гынд сэ винэ сэ-Л я ку сила ка сэ-Л факэ ымпэрат, С-а дус ярэшь ла мунте, нумай Ел сингур.
16 Kur u ngrys, dishepujt e tij zbritën drejt detit.
Кынд с-а ынсерат, ученичий Луй с-ау коборыт ла марӂиня мэрий.
17 Hipën në barkë dhe shkuan përtej detit, drejt Kapernaumit; tashmë ishte errët dhe Jezusi ende nuk kishte ardhur tek ata.
С-ау суит ынтр-о корабие ши тречяу маря, ка сэ се дукэ ын Капернаум. Се ынтунекасе, ши Исус тот ну венисе ла ей.
18 Deti ishte i trazuar, sepse frynte një erë e fortë.
Суфла ун вынт путерник ши маря ера ынтэрытатэ.
19 Dhe pasi kishin vozitur rreth njëzet e pesë ose tridhjetë stade, panë Jezusin që po ecte mbi det dhe po i afrohej barkës dhe patën frikë.
Дупэ че ау выслит кам доуэзечь ши чинч сау трейзечь де стадий, вэд пе Исус умблынд пе маре ши апропиинду-Се де корабие. Ши с-ау ынфрикошат.
20 Por ai u tha atyre: “Jam unë, mos druani!”.
Дар Исус ле-а зис: „Еу сунт, ну вэ темець!”
21 Ata, pra, deshnin ta merrnin në barkë, dhe menjëherë barka u bregëzua në atë vend ku ishin drejtuar.
Вояу деч сэ-Л я ын корабие. Ши корабия а сосит ындатэ ла локул спре каре мерӂяу.
22 Të nesërmen turma, që kishte mbetur në bregun tjetër të detit, pa se atje nuk kishte tjetër përveç një barke të vogël, në të cilën kishin hipur dishepujt e Jezusit, dhe që ai nuk kishte hipur me ta, dhe që dishepujt e tij ishin nisur vetëm;
Нородул, каре рэмэсесе де чялалтэ парте а мэрий, бэгасе де сямэ кэ аколо ну ера декыт о корабие ши кэ Исус ну Се суисе ын корабия ачаста ку ученичий Луй, чи ученичий плекасерэ сингурь ку еа.
23 ndërkaq kishin ardhur barka të tjera nga Tiberiada, afër vendit ku kishin ngrënë bukë, pasi Zoti kishte falënderuar.
А доуа зи, сосисерэ алте корэбий дин Тибериада, апроапе де локул унде мынкасерэ ей пыня, дупэ че Домнул мулцумисе луй Думнезеу.
24 Turma, kur pa se Jezusi nuk ishte më atje dhe as dishepujt e tij, hipi edhe ajo nëpër barka dhe erdhi në Kapernaum, duke kërkuar Jezusin.
Кынд ау вэзут нороаделе кэ нич Исус, нич ученичий Луй ну ерау аколо, с-ау суит ши еле ын корэбииле ачестя ши с-ау дус ла Капернаум сэ кауте пе Исус.
25 Kur e gjetën përtej detit i thanë: “Mësues, kur erdhe këtu?”
Кынд Л-ау гэсит, динколо де маре, Й-ау зис: „Ынвэцэторуле, кынд ай венит аич?”
26 Jezusi u përgjigj dhe tha: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se ju më kërkoni jo pse patë shenja, por sepse keni ngrënë nga bukët dhe keni qenë të ngopur.
Дрепт рэспунс, Исус ле-а зис: „Адевэрат, адевэрат вэ спун кэ Мэ кэутаць ну пентру кэ аць вэзут семне, чи пентру кэ аць мынкат дин пыниле ачеля ши в-аць сэтурат.
27 Mos punoni për ushqimin që prishet, por për ushqimin që mbetet për jetë të përjetshme, të cilin do t’jua japë Biri i njëriut, sepse mbi të Ati, domethënë Perëndia, vuri vulën e tij.” (aiōnios g166)
Лукраць ну пентру мынкаря перитоаре, чи пентрумынкаря каре рэмыне пентру вяца вешникэ ши пе каре в-о ва да Фиул омулуй; кэч Татэл, адикэ Ынсушь Думнезеу, пеЕл Л-а ынсемнат ку печетя Луй.” (aiōnios g166)
28 Atëherë e pyetën: “Çfarë duhet të bëjmë për të kryer veprat e Perëndisë?”.
Ей Й-ау зис: „Че сэ фачем ка сэ сэвыршим лукрэриле луй Думнезеу?”
29 Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: “Kjo është vepra e Perëndisë: të besoni në atë që ai ka dërguar.”
Исус ле-а рэспунс: „Лукраря пе каре о чере Думнезеу есте ачаста: сэ кредець ын Ачела пе каре Л-а тримис Ел.”
30 Atëherë ata i thanë: “Çfarë shenjë bën ti, pra, që ne ta shohim e ta besoj-më? Ç’vepër po kryen?
„Че семн фачь Ту деч”, Й-ау зис ей, „ка сэ-л ведем ши сэ кредем ын Тине? Че лукрезь Ту?
31 Etërit tanë hëngrën manën në shkretëtirë, siç është shkruar: “Ai u dha të hanë bukë nga qielli””.
Пэринций ноштри ау мынкат манэ ын пустиу, дупэ кум есте скрис: ‘Ле-а дат сэ мэнынче пыне дин чер.’”
32 Atëherë Jezusi u tha atyre: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se jo Moisiu jua ka dhënë bukët nga qielli, por Ati im ju jep bukën e vërtetë nga qielli.
Исус ле-а зис: „Адевэрат, адевэрат вэ спун кэ Мойсе ну в-а дат пыня дин чер, чи Татэл Меу вэ дэ адевэрата пыне дин чер,
33 Sepse buka e Perëndisë është ai që zbret nga qielli dhe i jep jetë botës”.
кэч Пыня луй Думнезеу есте ачея каре Се кобоарэ дин чер ши дэ лумий вяца.”
34 Atëhere ata i thanë: “Zot, na jep gjithmonë atë bukë”.
„Доамне”, Й-ау зис ей, „дэ-не тотдяуна ачастэ пыне.”
35 Dhe Jezusi u tha atyre: “Unë jam buka e jetës; kush vjen tek unë nuk do të ketë më kurrë uri dhe kush beson në mua, nuk do të ketë më kurrë etje.
Исус ле-а зис: „Еусунт Пыня веций. Чиневине ла Мине ну ва флэмынзи ничодатэ ши чине креде ын Мине ну ва ынсета ничодатэ.
36 Por unë jua thashë: ju më keni parë, por nuk besoni.
Дарв-ам спус кэ М-аць ши вэзут ши тот ну кредець.
37 Gjithçka që më jep Ati do të vijë tek unë; dhe atë që vjen tek unë, unë nuk do ta nxjerr jashtë kurrë,
Тотче-Мь дэ Татэл ва ажунӂе ла Мине ши печел че вине ла Мине, ну-л вой изгони афарэ,
38 sepse unë kam zbritur nga qielli jo për të bërë vullnetin tim, por vullnetin e atij që më ka dërguar.
кэч М-ам коборыт дин чер ка сэ фак нувоя Мя, чивоя Челуй че М-а тримис.
39 Ky është vullneti i Atit që më ka dërguar: që unë të mos humbas asgjë nga të gjitha ato që ai më ka dhënë, por t’i ringjall në ditën e fundit.
Ши воя Челуй че М-а тримис есте сэну перд нимик дин тот че Мь-а дат Ел, чи сэ-л ынвиез ын зиуа де апой.
40 Ky, pra, është vullneti i atij që më ka dërguar: që kushdo që sheh Birin dhe beson në të, të ketë jetë të përjetshme, dhe unë do ta ringjall atë në ditën e fundit”. (aiōnios g166)
Воя Татэлуй Меу есте каорьчине веде пе Фиул ши креде ын Ел сэ айбэ вяца вешникэ; ши Еу ыл вой ынвия ын зиуа де апой.” (aiōnios g166)
41 Judenjtë, pra, murmurisnin për të, sepse kishte thënë: “Unë jam buka që zbriti nga qielli”,
Иудеий кыртяу ымпотрива Луй, пентру кэ зисесе: „Еу сунт Пыня каре С-а коборыт дин чер.”
42 dhe thoshnin: “Vallë, a nuk është ky Jezusi, biri i Jozefit, të cilit ia njohim babanë dhe nënën? Si thotë, pra, ky: “Unë zbrita nga qielli”?”.
Ши зичяу: „Оаре ну есте Ачеста Исус, фиул луй Иосиф, пе ай кэруй татэ ши мамэ ый куноаштем? Кум дар зиче Ел: ‘Еу М-ам коборыт дин чер’?”
43 Atëherë Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: “Mos murmurisni midis jush.
Исус ле-а рэспунс: „Ну кыртиць ынтре вой.
44 Askush nuk mund të vijë tek unë, po qe se Ati që më ka dërguar nuk e tërheq dhe unë do ta ringjall atë në ditën e fundit.
Нименьну поате вени ла Мине, дакэ ну-л атраӂе Татэл, каре М-а тримис; ши Еу ыл вой ынвия ын зиуа де апой.
45 Në profetët është shkruar: “Të gjithë do të jenë të mësuar nga Perëndia”. Çdo njeri, pra, që ka dëgjuar dhe mësuar nga Ati, vjen tek unë.
Ынпророчь есте скрис: ‘Тоць вор фи ынвэцаць де Думнезеу.’ Аша кэ орьчине а аскултат пе Татэл ши а примит ынвэцэтура Луй, вине ла Мине.
46 Jo s’e ka parë ndonjë Atin, përveç atij që është nga Perëndia; ky e ka parë Atin.
Нукэ чинева а вэзут пе Татэл, афарэ деАчела каре вине де ла Думнезеу; да, Ачела а вэзут пе Татэл.
Адевэрат, адевэрат вэ спун кэ чинекреде ын Мине аре вяца вешникэ. (aiōnios g166)
48 Unë jam buka e jetës.
Еусунт Пыня веций.
49 Etërit tuaj hëngrën manën në shkretirë dhe vdiqën.
Пэринцийвоштри ау мынкат манэ ын пустиу ши ау мурит.
50 Kjo është buka që zbret nga qielli, që një mund të hajë e të mos vdesë.
Пынякаре се кобоарэ дин чер есте де аша фел, ка чинева сэ мэнынче дин еа ши сэ ну моарэ.
51 Unë jam buka e gjallë që zbriti nga qielli; nëse një ha nga kjo bukë do të jetojë përjetë; buka që unë do të jap është mishi im, që unë do ta jap për jetën e botës”. (aiōn g165)
Еу сунт Пынявие, карес-а коборыт дин чер. Дакэ мэнынкэ чинева дин пыня ачаста, ва трэи ын вяк; ши пыня пе каре о вой да Еу есте трупул Меу, пе каре ыл вой да пентру вяца лумий.” (aiōn g165)
52 Atëherë Judenjtë filluan të diskutojnë njeri me tjetrin duke thënë: “Si mundet ky të na japë të hamë mishin e tij?”.
Ла аузул ачестор кувинте, иудеий се чертау ынтре ей ши зичяу: „Кум поате Омул ачеста сэ не дя трупул Луй сэ-л мынкэм?”
53 Prandaj Jezusi u tha atyre: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se, po të mos hani mishin e Birit të njeriut dhe të mos pini gjakun e tij, nuk keni jetën në veten tuaj.
Исус ле-а зис: „Адевэрат, адевэрат вэ спун кэ, дакэ ну мынкацьтрупул Фиулуй омулуй ши дакэ ну бець сынӂеле Луй, н-авець вяца ын вой ыншивэ.
54 Kush ha mishin tim dhe pi gjakun tim, ka jetë të përjetshme, dhe unë do ta ringjall atë në ditën e fundit. (aiōnios g166)
Чинемэнынкэ трупул Меу ши бя сынӂеле Меу аре вяца вешникэ; ши Еу ыл вой ынвия ын зиуа де апой. (aiōnios g166)
55 Sepse mishi im është me të vërtetë ushqim dhe gjaku im është me të vërtetë pije.
Кэч трупул Меу есте ку адевэрат о хранэ ши сынӂеле Меу есте ку адевэрат о бэутурэ.
56 Kush ha mishin tim dhe pi gjakun tim, mbetet në mua dhe unë në të.
Чине мэнынкэ трупул Меу ши бя сынӂеле Меу рэмынеын Мине, ши Еу рэмын ын ел.
57 Sikurse Ati i gjallë më ka dërguar dhe unë jetoj për shkak të Atit, ashtu edhe ai që më ha mua do të jetojë edhe ai për shkakun tim.
Дупэ кум Татэл, каре есте виу, М-а тримис пе Мине ши Еу трэеск прин Татэл, тот аша, чине Мэ мэнынкэ пе Мине ва трэи ши ел прин Мине.
58 Kjo është buka që zbriti nga qielli; nuk është si mana që hëngrën etërit tuaj dhe vdiqën; kush ha këtë bukë do të jetojë përjetë”. (aiōn g165)
Астфелесте пыня каре с-а коборыт дин чер, ну ка мана пе каре ау мынкат-о пэринций воштри, ши тотушь ау мурит; чине мэнынкэ пыня ачаста ва трэи ын вяк.” (aiōn g165)
59 Këto gjëra tha Jezusi në sinagogë, duke mësuar në Kapernaum.
Исус а спус ачесте лукрурь ын синагогэ, кынд ынвэца пе оамень ын Капернаум.
60 Kur i dëgjuan këto, shumë nga dishepujt e tij thanë: “Kjo e folur është e rëndë, kush mund ta kuptojë?”.
Мулць дин ученичий Луй, дупэ че ау аузит ачесте кувинте, ау зис: „Ворбиря ачаста есте пря де тот: чине поате с-о суфере?”
61 Por Jezusi, duke e ditur në vetvete se dishepujt e vet po murmurisnin për këtë, u tha atyre: “Kjo ju skandalizon?
Исус, каре штия ын Сине кэ ученичий Сэй кыртяу ымпотрива ворбирий ачестея, ле-а зис: „Ворбиря ачаста есте пентру вой о причинэ де потикнире?
62 Ç’do të ishte po ta shihnit, pra, Birin e njeriut duke u ngjitur atje ku ishte më parë?
Дардакэ аць ведя пе Фиул омулуй суинду-Се унде ера май ынаинте?…
63 Éshtë Fryma që jep jetë; mishi nuk vlen asgjë; fjalët që po ju them janë frymë dhe jetë.
Духулесте ачела каре дэ вяцэ, карня ну фолосеште ла нимик; кувинтеле пе каре ви ле-ам спус Еу сунт дух ши вяцэ.
64 Por janë disa midis jush që nuk besojnë”; në fakt Jezusi e dinte që në fillim kush ishin ata që nuk besonin, dhe kush ishte ai që do ta tradhtonte;
Дар сунтуний дин вой каре ну кред.” Кэч Исус штия де ла ынчепут чине ерау чей че ну кред ши чине ера чел че авя сэ-Л вындэ.
65 dhe thoshte: “Për këtë arsye ju thashë se askush nuk mund të vijë tek unë, nëse nuk i është dhënë nga Ati im”.
Ши а адэугат: „Токмай де ачея в-амспус кэ нимень ну поате сэ винэ ла Мине дакэ ну й-а фост дат де Татэл Меу.”
66 Që nga ai moment shumë nga dishepujt e vet u tërhoqën dhe nuk shkuan më me të.
Дин клипа ачея, мулць дин ученичий Луй с-ау ынторс ынапой ши ну май умблау ку Ел.
67 Atëherë Jezusi u tha të dymbëdhjetëve: “A doni edhe ju të largoheni?”.
Атунч, Исус а зис челор дойспрезече: „Вой ну врець сэ вэ дучець?”
68 Dhe Simon Pjetri iu përgjigj: “Zot, te kush të shkojmë? Ti ke fjalë jete të përjetshme. (aiōnios g166)
„Доамне”, Й-а рэспунс Симон Петру, „ла чине сэ не дучем? Ту ай кувинтеле веций вешниче. (aiōnios g166)
69 Ne kemi besuar dhe kemi njohur se ti je Krishti, Biri i Perëndisë të gjallë”.
Ши ной ам крезут ши ам ажунс ла куноштинца кэ Ту ешть Христосул, Сфынтул луй Думнезеу.”
70 Jezusi u përgjigj atyre: “A nuk ju kam zgjedhur unë ju të dymbëdhjetët? E një prej jush është një djall”.
Исус ле-а рэспунс: „Нув-ам алес Еу пе вой, чей дойспрезече? Ши тотушь унулдин вой есте ун драк.”
71 Por ai fliste për Judë Iskariotin, birin e Simonit, sepse ky kishte për ta tradhtuar, ndonëse ishte një nga të dymbëdhjetët.
Ворбя деспре Иуда, фиул луй Симон, Искариотянул, кэч ел авя сэ-Л вындэ; ел, унул дин чей дойспрезече.
