Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Allora Giobbe rispose e disse:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“Sì, certo, io so ch’egli e così; e come sarebbe il mortale giusto davanti a Dio?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Se all’uomo piacesse di piatir con Dio, non potrebbe rispondergli sovra un punto fra mille.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Dio è savio di cuore, è grande in potenza; chi gli ha tenuto fronte e se n’è trovato bene?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Egli trasporta le montagne senza che se ne avvedano, nel suo furore le sconvolge.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Egli scuote la terra dalle sue basi, e le sue colonne tremano.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Comanda al sole, ed esso non si leva; mette un sigillo sulle stelle.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Da solo spiega i cieli, e cammina sulle più alte onde del mare.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

E’ il creatore dell’Orsa, d’Orione, delle Pleiadi, e delle misteriose regioni del cielo australe.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Egli fa cose grandi e imperscrutabili, maraviglie senza numero.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ecco, ei mi passa vicino, ed io nol veggo; mi scivola daccanto e non me n’accorgo.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Ecco afferra la preda, e chi si opporrà? Chi oserà dirgli: “Che fai?”

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Iddio non ritira la sua collera; sotto di lui si curvano i campioni della superbia.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

E io, come farei a rispondergli, a sceglier le mie parole per discuter con lui?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Avessi anche ragione, non gli replicherei, ma chiederei mercé al mio giudice.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

S’io lo invocassi ed egli mi rispondesse, non però crederei che avesse dato ascolto alla mia voce;

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

egli che mi piomba addosso dal seno della tempesta, che moltiplica senza motivo le mie piaghe,

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

che non mi lascia riprender fiato, e mi sazia d’amarezza.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Se si tratta di forza, ecco, egli è potente; se di diritto, ei dice: “Chi mi fisserà un giorno per comparire”?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Fossi pur giusto, la mia bocca stessa mi condannerebbe; fossi pure integro, essa mi farebbe dichiarar perverso.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Integro! Sì, lo sono! di me non mi preme, io disprezzo la vita!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Per me è tutt’uno! perciò dico: “Egli distrugge ugualmente l’integro ed il malvagio.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Se un flagello, a un tratto, semina la morte, egli ride dello sgomento degli innocenti.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terra è data in balìa dei malvagi; ei vela gli occhi ai giudici di essa; se non è lui, chi è dunque”?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

E i miei giorni se ne vanno più veloci d’un corriere; fuggono via senz’aver visto il bene;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

passan rapidi come navicelle di giunchi, come l’aquila che piomba sulla preda.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Se dico: “Voglio dimenticare il mio lamento, deporre quest’aria triste e rasserenarmi”,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

sono spaventato di tutti i miei dolori, so che non mi terrai per innocente.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Io sarò condannato; perché dunque affaticarmi invano?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Quand’anche mi lavassi con la neve e mi nettassi le mani col sapone,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

tu mi tufferesti nel fango d’una fossa, le mie vesti stesse m’avrebbero in orrore.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Dio non è un uomo come me, perch’io gli risponda e che possiam comparire in giudizio assieme.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Non c’è fra noi un arbitro, che posi la mano su tutti e due!

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Ritiri Iddio d’addosso a me la sua verga; cessi dallo spaventarmi il suo terrore;

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

allora io parlerò senza temerlo, giacché sento di non essere quel colpevole che sembro.