Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then Job answered and said:
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Of a truth, I know that it is so: For how can man be just before God?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If he choose to contend with him, He cannot answer him to one charge of a thousand.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
He is excellent in wisdom, mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
He removeth the mountains, and they know it not; He overturneth them in his anger.
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
He shaketh the earth out of her place, And the pillars thereof tremble.
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
He commandeth the sun, and it riseth not, And he sealeth up the stars.
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
He alone spreadeth out the heavens, And walketh upon the high waves of the sea.
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
He made the Bear, Orion, and the Pleiades, And the secret chambers of the South.
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
He doeth great things past finding out, Yea, wonderful things without number.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
Lo! he goeth by me, but I see him not; He passeth along, but I do not perceive him.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
Lo! he seizeth, and who can hinder him? Who will say to him, What doest thou?
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
God will not turn away his anger; The proud helpers are brought low before him.
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
How much less shall I answer him, And choose out words to contend with him?
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
Though I were innocent, I would not answer him; I would cast myself on the mercy of my judge.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
Should I call, and he make answer to me, I could not believe that he listened to my voice, —
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
He who falleth upon me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause!
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
Who will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness!
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
If I look to strength, “Lo! here am I!” [[saith he, ]] If to justice, “Who shall summon me to trial?”
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
Though I were upright, yet must my own mouth condemn me; Though I were innocent, He would prove me perverse.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
Though I were innocent, I would not care for myself; I would despise my life.
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
It is all one; therefore I will affirm, He destroyeth the righteous and the wicked alike.
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
When the scourge bringeth sudden destruction, He laugheth at the sufferings of the innocent.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
The earth is given into the hands of the wicked; He covereth the face of the judges thereof; If it be not He, who is it?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
My days have been swifter than a courier; They have fled away; they have seen no good.
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They have gone by like the reed-skiffs; Like the eagle, darting upon his prey.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
If I say, I will forget my lamentation, I will change my countenance, and take courage,
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
Still am I in dread of the multitude of my sorrows; For I know that thou wilt not hold me innocent.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
I shall be found guilty; Why then should I labor in vain?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
If I wash myself in snow, And cleanse my hands with lye,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
Still wilt thou plunge me into the pit, So that my own clothes will abhor me.
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
For He is not a man, as I am, that I may contend with him, And that we may go together into judgment;
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
There is no umpire between us, Who may lay his hand upon us both.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
Let him take from me his rod, And not dismay me with his terrors,
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
Then I will speak, and not be afraid of him: For I am not so at heart.
