Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Y respondió Elifaz el temanita, y dijo:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Si probáremos a hablarte, te será molesto; pero ¿quién podrá detener las palabras?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

He aquí, tú enseñabas a muchos, y las manos flacas corroborabas.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, y las rodillas de los que arrodillaban esforzabas.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Mas ahora que a ti te ha venido, te es molesto; y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

¿Es éste tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Acuérdate ahora, ¿quién haya sido inocente que se perdiese? Y ¿adónde los rectos han sido cortados?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Como yo he visto que los que aran iniquidad y siembran injuria, la siegan.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son arrancados.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

El negocio también me era a mí oculto; mas mi oído ha percibido algo de ello.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

me sobrevino un espanto y un temblor, que estremeció todos mis huesos.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Y un espíritu que pasó por delante de mí, hizo que se erizara el vello de mi carne.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Se paró un fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí, y quedo, oí que decía:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

¿Por ventura será el hombre más justo que Dios? ¿Será el varón más limpio que el que lo hizo?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

He aquí que en sus siervos no confía, y en sus ángeles halló locura.

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla!

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

De la mañana a la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y no lo saben.