Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Y respondió Elifaz el Temanita, y dijo:
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
Si probaremos a hablarte, serte ha molesto: ¿mas quién podrá detener las palabras?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
He aquí, tú enseñabas a muchos, y las manos flacas corroborabas.
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras: y las rodillas de los que arrodillaban, esforzabas.
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
Mas ahora que a ti te ha venido esto, te es molesto: y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
¿Es este tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Acuérdate ahora, ¿quién haya sido inocente, que se perdiese? ¿y en dónde los rectos han sido cortados?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
Como yo he visto, que los que aran iniquidad, y siembran injuria, la siegan.
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son arrancados.
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
El negocio también me era a mí oculto: mas mi oído ha entendido algo de ello.
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
Un espanto, y un temblor me sobrevino, que espantó todos mis huesos.
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
Y un espíritu pasó por delante de mí, que el pelo de mi carne se erizó.
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
Paróse una fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí; y callando, oí que decía:
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que le hizo?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
He aquí que en sus siervos no confía; y en sus ángeles puso locura:
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
¿Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla?
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
De la mañana a la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin que haya quien lo eche de ver.
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
¿Su hermosura no se pierde con ellos mismos? muérense y no lo saben.
