Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Entonces intervino Elifaz temanita:
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.
