Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Entonces Elifaz, el temanita, le respondió a Job

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

“¿Podría decir una palabra? No quiero molestarte, pero ¿quién podría callar y no responder?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Ciertamente has alentado a mucha gente y has apoyado a los que son débiles.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Tus consejos han ayudado a los que tropiezan para no caer, y has fortalecido a los que tienen las rodillas débiles.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Pero ahora eres tú el que sufre y estás molesto.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

¿No fue tu reverencia a Dios lo que te dio confianza y tu integridad lo que te dio esperanza?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Piénsalo: ¿desde cuándo mueren los inocentes? ¿Desde cuándo se destruye a la gente buena?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

¡Por lo que he visto, los mismos que plantan el mal y siembran problemas son quienes cosechan tales frutos!

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Un soplo de Dios los destruye; una ráfaga de su cólera los aniquila.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Los leones pueden rugir y gruñir, pero sus dientes se rompen.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Hasta un león muere por falta de alimento, y las crías de la leona se dispersan.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

“Una palabra se acercó sigilosamente a mí; un susurro llegó a mi oído.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Pensamientos inquietantes vinieron a mí en pesadillas, como cuando caes en un sueño profundo.

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Me aterroricé y temblé; todos mis huesos se estremecieron.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Entonces un soplo me rozó la cara y me puso la piel de gallina.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Algo se detuvo, pero no pude ver su rostro. Mis ojos sólo podían distinguir una forma. Estaba totalmente silencioso, y entonces oí una voz:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

‘¿Puede alguien ser justo ante Dios? ¿Puede alguien ser puro ante su Creador?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Si ni siquiera se fía de sus siervos y dice que sus ángeles se equivocan,

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

¿cuánto más los que viven en estas casas de barro, cuyos cimientos se basan en el polvo, que se deshacen como la ropa por causa de la polilla?

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Vivos por la mañana, muertos al anochecer. Mueren sin que nadie lo note.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Son como las cuerdas de una tienda de campaña, que se levantan y se derrumban con la muerte. Mueren sin sabiduría’”.