Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.
