Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Então Elifaz, o Temanita, respondeu,

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

“Se alguém se aventurar a falar com você, você ficará de luto? Mas quem pode se impedir de falar?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Veja, você já instruiu muitos, você fortaleceu as mãos fracas.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Suas palavras apoiaram aquele que estava caindo, você tornou os joelhos frágeis e firmes.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Mas agora chegou até você, e você desmaia. Isso o toca, e você está perturbado.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Sua piedade não é sua confiança? A integridade de seus caminhos não é sua esperança?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

“Lembre-se, agora, quem pereceu, sendo inocente? Ou onde foram os cortes verticais?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

According ao que tenho visto, aqueles que lavram a iniqüidade e semear problemas, colher o mesmo.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Pelo sopro de Deus eles perecem. Pela explosão de sua raiva eles são consumidos.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

O rugido do leão, e a voz do leão feroz, os dentes dos leões jovens, estão quebrados.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

O velho leão perece por falta de presa. As crias da leoa estão dispersas no exterior.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

“Agora uma coisa foi trazida secretamente para mim. Meu ouvido recebeu um sussurro disso.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Em pensamentos das visões da noite, quando o sono profundo cai sobre os homens,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

o medo veio sobre mim, e tremendo, o que fez todos os meus ossos tremerem.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Então um espírito passou diante do meu rosto. Os cabelos da minha carne se levantaram.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Ficou parado, mas eu não conseguia discernir sua aparência. Um formulário estava diante dos meus olhos. Silêncio, então eu ouvi uma voz, dizendo,

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

'O homem mortal deve ser mais justo que Deus? Será que um homem deve ser mais puro que seu Criador?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Eis que ele não deposita confiança em seus servos. Ele acusa seus anjos de erro.

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Quanto mais aqueles que moram em casas de barro, cuja base está no pó, que são esmagados diante da traça!

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Between de manhã e à noite eles são destruídos. Eles perecem para sempre sem nada a ver com isso.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

O cordão da barraca deles não está arrancado dentro deles? Eles morrem, e isso sem sabedoria”.