Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.