Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
