Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Felelt a Témánbeli Elífáz és mondta:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

ajjon ha szólni próbálnánk hozzád, terhedre volna-e; de visszatartani a szavakat ki bírja?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Íme, oktattál sokakat, és lankadt kezeket megerősítettél;

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

a megbotlót fönntartották szavaid és görnyedező térdeket megszilárdítottál.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Most hogy reád jött, terhedre van, hozzád ér, és megrémültél?

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Nemde istenfélelmed a te bizodalmad, reményed pedig útjaid gáncstalansága!

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Gondolj csak rá: ki az, ki ártatlanul veszett el, és hol semmisültek meg egyenesek?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

A mint én láttam: kik jogtalanságot szántottak és bajt vetettek, azt aratják is;

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Isten leheletétől elvesztek, s haragja fuvallatától elenyésznek.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Oroszlán ordítása, vadállat üvöltése és az oroszlánkölykök fogai kitörettek.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Oroszlán elvész ragadmány híján, s a nőstényoroszlán fiai szertezüllenek.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

De én hozzám egy ige lopódzott, és neszt fogott fel fülem belőle.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Képzetek közt az éj látományaitól, mikor mély álom esik az emberekre:

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

rettegés lepett meg és remegés, és összes csontjaimat megrettentette.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

S egy szellem suhant el arczom mellett, borzadott testemnek hajaszála.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Ott áll, de nem ismerem meg ábrázatát, egy alak van szemeim előtt; suttogást meg hangot hallok:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

Igaznak bizonyul-e halandó az Isten előtt, vagy alkotója előtt tisztának-e a férfi?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Lám, szolgáiban nem hisz és angyalaira vet gáncsot;

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

hát még kik agyagházakban laknak, a kiknek a porban van alapjuk, összezúzzák őket hamarább molynál.

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Reggeltől estig összetöretnek, észrevétlenül elvesznek örökre.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Nemde megszakad bennök kötelük, meghalnak, de nem bölcsességben!