Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Dann antwortete Eliphas aus Theman und sprach:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Wird's dich verdrießen, wenn man ein Wort an dich wagt? Doch wer vermag der Worte Lauf zu hemmen!

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Hast du doch Viele selbst ermahnt und schlaffe Arme neu gestärkt:

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Wer strauchelte, den hielten deine Worte aufrecht, und wankenden Knieen verliehst du Kraft.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Nun, da es dich trifft, verzagst du; da dich's erfaßt, brichst du zusammen.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Ist deine Gottesfurcht nicht dein Vertrauen, und deine Hoffnung dein unsträflich Leben?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Bedenke doch, wer kam je schuldlos um, und wo wurden jemals Rechtschaffene vernichtet?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

So viel ich sah: nur, wer Unheil pflügte und Elend säte, hat es auch eingeerntet!

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Durch Gottes Odem gingen sie zu Grunde, durch seinen Zornhauch schwanden sie dahin.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Des Löwen Brüllen und des Leuen Stimme - der jungen Löwen Zähne sind zerbrochen!

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Der Leu kommt um, weil ihm die Beute fehlt, und zerstreuen müssen sich der Löwin Kinder.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Und zu mir drang ein verstohlenes Wort, mein Ohr vernahm davon einen flüsternden Laut -

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

bei der Gedanken Spiel infolge von Nachtgesichten, wenn tiefer Schlaf sich auf die Menschen senkt.

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Ein Beben überkam mich und ein Zittern, alle meine Gebeine geriethen in Beben.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Ein Wehen zog an mir vorüber, es sträubten sich die Haare mir am Leibe.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Dann stand - sein Aussehn konnt ich nicht erkennen - ein Gebilde vor meinen Augen; ich vernahm eine flüsternde Stimme:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

“Ist wohl ein Mensch gerecht vor Gott, vor seinem Schöpfer rein ein Mann?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

“Fürwahr, seinen Dienern traut er nicht und seinen Engeln mißt er Irrtum bei,

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

“geschweige den Lehmhüttenbewohnern, deren Sein im Staube wurzelt, die zermalmt werden wie eine Motte.

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

“Zwischen Morgen und Abend werden sie zerschmettert; ohne daß es jemand beachtet, gehn sie auf ewig zu Grunde.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

“Wird ihr Zeltstrick in ihnen zerrissen, so sterben sie dahin in Unverstand.”