Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Alors Eliphas Témanite prit la parole, et dit:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Si nous entreprenons de te parler, te fâcheras-tu? mais qui pourrait s'empêcher de parler?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Voilà, tu en as enseigné plusieurs, et tu as renforcé les mains lâches.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Tes paroles ont affermi ceux qui chancelaient, et tu as fortifié les genoux qui pliaient.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Et maintenant que ceci t'est arrivé, tu t'en fâches! il t'a atteint, et tu en es tout troublé.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Ta piété n'a-t-elle pas été ton espérance? et l'intégrité de tes voies [n'a-t-elle pas été] ton attente?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Rappelle, je te prie, dans ton souvenir, où est l'innocent qui ait jamais péri, et où les hommes droits ont-ils [jamais] été exterminés?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Mais j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité, et qui sèment l'outrage, les moissonnent.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de ses narines.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

[Il étouffe] le rugissement du lion, et le cri d'un grand lion, et il arrache les dents des lionceaux.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Le lion périt par faute de proie, et les petits du vieux lion sont dissipés.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Mais quant à moi, une parole m'a été adressée en secret, et mon oreille en a entendu quelque peu.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Pendant les pensées diverses des visions de la nuit, quand un profond sommeil saisit les hommes,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Une frayeur et un tremblement me saisirent qui étonnèrent tous mes os.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Un esprit passa devant moi, [et] mes cheveux en furent tout hérissés.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Il se tint là, mais je ne connus point son visage; une représentation était devant mes yeux, et j'ouïs une voix basse [qui disait]:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

L'homme sera-t-il plus juste que Dieu? l'homme sera-t-il plus pur que celui qui l'a fait?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Voici, il ne s'assure point sur ses serviteurs, et il met la lumière dans ses Anges:

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Combien moins [s'assurera-t-il] en ceux qui demeurent dans des maisons d'argile; en ceux dont le fondement est dans la poussière, et qui sont consumés à la rencontre d'un vermisseau?

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Du matin au soir ils sont brisés, et, sans qu'on s'en aperçoive, ils périssent pour toujours.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

L'excellence qui était en eux, n'a-t-elle pas été emportée? Ils meurent sans être sages.