Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Alors Éliphaz, le Thémanite, prit la parole,

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

« Si quelqu'un s'aventure à parler avec toi, seras-tu affligé? Mais qui peut se retenir de parler?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Voici, vous avez instruit beaucoup de gens, vous avez renforcé les mains faibles.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Tes paroles ont soutenu celui qui tombait, tu as raffermi les genoux faibles.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Mais maintenant, cela t'est arrivé, et tu t'es évanoui. Il vous touche, et vous êtes troublé.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Votre piété n'est-elle pas votre confiance? L'intégrité de vos voies n'est-elle pas votre espoir?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

« Souviens-toi maintenant de celui qui a péri, étant innocent? Ou bien où ont été coupés les montants?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Selon ce que j'ai vu, ceux qui labourent l'iniquité qui sèment le trouble, récoltent la même chose.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Par le souffle de Dieu, ils périssent. Ils sont consumés par le souffle de sa colère.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Le rugissement du lion, et la voix du lion féroce, les dents des jeunes lions, sont cassées.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Le vieux lion périt par manque de proie. Les petits de la lionne sont dispersés.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

« Or, une chose m'a été rapportée en secret. Mon oreille en a reçu un murmure.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Dans les pensées des visions de la nuit, quand le sommeil profond tombe sur les hommes,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

La peur m'a saisi, et le tremblement, qui a fait trembler tous mes os.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Alors un esprit passa devant ma face. Les poils de ma chair se sont dressés.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Elle était immobile, mais je ne pouvais pas discerner son apparence. Une forme était devant mes yeux. Silence, puis j'ai entendu une voix, disant,

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

« Un homme mortel serait-il plus juste que Dieu? Un homme peut-il être plus pur que son créateur?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Voici, il ne fait pas confiance à ses serviteurs. Il charge ses anges d'erreurs.

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Combien plus ceux qui habitent des maisons d'argile, dont les fondations sont dans la poussière, qui sont écrasés par la mite!

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Entre le matin et le soir, ils sont détruits. Ils périssent à jamais sans que personne ne s'en aperçoive.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Leur corde de tente n'est-elle pas arrachée en eux? Ils meurent, et cela sans sagesse.