Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

If one attempt a word unto thee, wilt thou be impatient? But, to restrain speech, who, can endure?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Lo! thou hast admonished many, and, slack hands, hast thou been wont to uphold:

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Him that was stumbling, have thy words raised up, and, sinking knees, hast thou strengthened.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

But, now, it cometh upon thee, and thou despairest, It smiteth even thee, and thou art dismayed.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Is not, thy reverence, thy confidence? And is not, thy hope, the very integrity of thy ways?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Remember, I pray thee, who, being innocent, hath perished, or when, the upright, have been cut off.

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

So far as I have seen, They who plow for iniquity and sow misery, reap the same:

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

By the blast of GOD, they perish, And, by the breath of his nostrils, are they consumed:

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

[Notwithstanding] the roaring of the lion, and the noise of the howling lion, yet, the teeth of the fierce lions, are broken:

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

The strong lion perishing for lack of prey, Even the whelps of the lioness, are scattered.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

But, unto me, something was brought by stealth, —and mine ear caught a whispering of the same:

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

When there were thoughts, from visions of the night, —When deep sleep falleth upon men,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Dread, came upon me, and trembling, The multitude of my bones, it put in dread:

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Then, a spirit, over my face, floated along, The hair of my flesh bristled-up:

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

It stood still, but I could not distinguish its appearance, I looked, but there was no form before mine eyes, —A whispering voice, I heard: —

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

Shall, mortal man, be more just than GOD? Or a man be more pure than, his Maker?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Lo! in his own servants, he trusteth not, and, his own messengers, he chargeth with error:

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

How much more the dwellers in houses of clay, which, in the dust, have their foundation, which are crushed sooner than a moth:

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Betwixt morning and evening, are they broken in pieces, With none to save, they utterly perish:

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Is not their tent-rope within them, torn away? They die, disrobed of wisdom!