Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

הידעת--עת לדת יעלי-סלע חלל אילות תשמר

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

תספר ירחים תמלאנה וידעת עת לדתנה

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

תכרענה ילדיהן תפלחנה חבליהם תשלחנה

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

יחלמו בניהם ירבו בבר יצאו ולא-שבו למו

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

מי-שלח פרא חפשי ומסרות ערוד מי פתח

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

אשר-שמתי ערבה ביתו ומשכנותיו מלחה

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

ישחק להמון קריה תשאות נגש לא ישמע

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

יתור הרים מרעהו ואחר כל-ירוק ידרוש

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

היאבה רים עבדך אם-ילין על-אבוסך

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

התקשר-רים בתלם עבתו אם-ישדד עמקים אחריך

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

התבטח-בו כי-רב כחו ותעזב אליו יגיעך

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

התאמין בו כי-ישוב (ישיב) זרעך וגרנך יאסף

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

כנף-רננים נעלסה אם-אברה חסידה ונצה

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

כי-תעזב לארץ בציה ועל-עפר תחמם

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

ותשכח כי-רגל תזורה וחית השדה תדושה

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

הקשיח בניה ללא-לה לריק יגיעה בלי-פחד

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

כי-השה אלוה חכמה ולא-חלק לה בבינה

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

כעת במרום תמריא תשחק לסוס ולרכבו

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

התתן לסוס גבורה התלביש צוארו רעמה

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

התרעישנו כארבה הוד נחרו אימה

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

יחפרו בעמק וישיש בכח יצא לקראת-נשק

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

ישחק לפחד ולא יחת ולא-ישוב מפני-חרב

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

עליו תרנה אשפה להב חנית וכידון

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

ברעש ורגז יגמא-ארץ ולא-יאמין כי-קול שופר

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

בדי שפר יאמר האח-- ומרחוק יריח מלחמה רעם שרים ותרועה

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

המבינתך יאבר-נץ יפרש כנפו לתימן

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

אם-על-פיך יגביה נשר וכי ירים קנו

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

סלע ישכן ויתלנן-- על שן-סלע ומצודה

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

משם חפר-אכל למרחוק עיניו יביטו

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

ואפרחו יעלעו-דם ובאשר חללים שם הוא