Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Thaelpang kah sathai a piil tue na ming tih sayuk a rhai na dawn a?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Hla a cup la na tae tih a piil tue na ming a?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

A ca rhoek loh a koisu uh tih a huel daengah a bungtloh loh a hlah.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

A ca a man uh te cangpai neh rhoeng tih a caeh uh phoeiah tah amih taengla mael uh pawh.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Sayalh la kohong marhang aka hlah te unim? Laak lueng kah kuelrhui aka hlam te unim?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

A im te kolken la, a dungtlungim te lungkaehlai la ka khueh.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Khorha kah hlangping te a lawn tih aka tueihno kah pang ol hnatun pawh.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

A luemnah tlang te a cawt tih sulhing boeih te a yoep.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Cung loh nang taengah a thohtat hamla a huem vetih na kongduk dongah rhaeh aya?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Cung te a rhuivaeh kong ah na pael vetih nang hnukah tuikol te a thoe aya?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

A thadueng a len dongah a soah na pangtung vetih na thaphu te a taengah na hnoo aya?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Na cangti te a khuen, a khuen vetih na cangtilhmuen a coi ni tila te te na tangnah a?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Kalaukva kah phae loh yoka cakhaw bungrho phaemul neh a dii aih nim.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

A duei te diklai dongah a hnoo tih laipi khuiah a awp.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

A kho loh a hep te a hnilh tih kohong mulhing long khaw te te a til.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

A ca rhoek te amah kah pawt bangla a hit sak tih a poeyoek la a thaphu te birhihnah pawh.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Pathen loh anih te cueihnah a hnilh sak tih a taengah yakmingnah tael pah pawh.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Hmuensang la a phuel uh tue vaegah tah marhang neh a sokah aka ngol te a nueih thil.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Marhang taengah thayung thamal na paek a? A rhawn te a hnoo neh na thing pah a?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Anih te kaisih bangla na pet sak a? A phit vaengkah mueithennah khaw mueirhih la poeh.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Tuikol te a phuet uh vaengah thadueng neh a ngaingaih lungpok haica doe hamla pawk.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Rhihnah te a nueih thil tih a rhihyawp pawt dongah cunghang ha lamloh a mael moenih.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

A taengah liva a khoek tih caai neh soe kaw hmaihluei la om.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Hinghuen neh khoponah neh diklai a coih tih tuki ol te tangnah pawh.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Tuki te a rhoeh la, “Ahuei,” a ti nah tih caemtloek vaengkah mangpa khohum neh tamlung te a hla lamloh a huep.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Nang kah yakmingnah dongah nim mutlo loh a phae a phuel tih a ding, a phae te tuithim la a phuel?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Nang kah ka dongah atha te sang hang tih a bu a pomsang a?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Thaelpang ah kho a sak tih thaelpang hmuisum neh rhalvong ah khaw rhaeh ta.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Te lamloh caak a thaih tih a hla lamkah te a mik loh a paelki.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Te vaengah a vapuel, a vapuel loh thii a caep uh tih rhok om nah ah hnap om,” a ti nah.