Jobi 38
1 Atëherë Zoti iu përgjigj Jobit në mes të furtunës dhe i tha:
L’Éternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:
2 “Kush është ai që e errëson planin tim me fjalë që nuk kanë kuptim?
Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?
3 Mirë, pra, ngjishe brezin si një trim; unë do të të pyes dhe ti do të më përgjigjesh.
Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t’interrogerai, et tu m’instruiras.
4 Ku ishe kur unë hidhja themelet e tokës? Thuaje, në rast se ke aq zgjuarsi.
Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l’intelligence.
5 Kush ka vendosur përmasat e saj, në rast se e di, ose kush ka vënë mbi të litarin për ta matur?
Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?
6 Ku janë vendosur themelet e saj, ose kush ia vuri gurin qoshes,
Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,
7 kur yjet e mëngjesit këndonin të gjithë së bashku dhe tërë bijtë e Perëndisë lëshonin britma gëzimi?
Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d’allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?
8 Kush e mbylli me porta detin kur shpërtheu duke dalë nga gjiri i nënës,
Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s’élança du sein maternel;
9 kur i dhashë retë për rroba dhe terrin për pelena?
Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l’obscurité ses langes;
10 Kur i caktova një kufi dhe i vendosa shufra hekuri dhe porta,
Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;
11 dhe thashë: “Ti do të arrish deri këtu, por jo më tutje; këtu do të ndalen valët e tua krenare!”?
Quand je dis: Tu viendras jusqu’ici, tu n’iras pas au-delà; Ici s’arrêtera l’orgueil de tes flots?
12 Që kur se ti jeton a ke dhënë urdhra në mëngjes ose i ke treguar vendin agimit,
Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l’aurore,
13 që ai të kapë skajet e tokës dhe të tronditë njerëzit e këqij?
Pour qu’elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;
14 Ndërron trajtë si argjila nën vulë dhe shquhet si një veshje.
Pour que la terre se transforme comme l’argile qui reçoit une empreinte, Et qu’elle soit parée comme d’un vêtement;
15 Njerëzve të këqij u mohohet drita dhe krahu i ngritur u copëtohet.
Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?
16 A ke arritur vallë deri në burimet e detit ose a ke vajtur vallë në kërkim të thellësirave të humnerës?
As-tu pénétré jusqu’aux sources de la mer? T’es-tu promené dans les profondeurs de l’abîme?
17 Të janë treguar portat e vdekjes, apo ke parë vallë portat e hijes së vdekjes?
Les portes de la mort t’ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l’ombre de la mort?
18 A e ke vënë re gjerësinë e tokës. Thuaje, në rast se i di të gjitha këto!
As-tu embrassé du regard l’étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.
19 Ku është rruga që të çon në banesën e dritës? Dhe terri, ku është vendi i tij,
Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?
20 që ti të mund t’i çosh në vendin e tij, dhe të mund të njohësh shtigjet që të çojnë në shtëpinë e tij?
Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?
21 Ti e di, sepse atëherë kishe lindur, dhe numri i ditëve të tua është i madh.
Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!
22 Vallë, a ke hyrë ndonjë herë në depozitat e borës ose a ke parë vallë depozitat e breshërit
Es-tu parvenu jusqu’aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,
23 që unë i mbaj në ruajtje për kohërat e fatkeqësive, për ditën e betejës dhe të luftës?
Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?
24 Nëpër çfarë rruge përhapet drita ose përhapet era e lindjes mbi tokë?
Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d’orient se répand-il sur la terre?
25 Kush ka hapur një kanal për ujërat që vërshojnë dhe rrugën për bubullimën e rrufeve,
Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l’éclair et du tonnerre,
26 që të bjerë shi mbi tokë të pabanuar, mbi një shkretëtirë, ku nuk ka asnjë njeri,
Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n’y a point d’hommes;
27 për të shuar etjen e shkretëtirave të mjeruara, për të bërë që të mbijë dhe të rritet bari?
Pour qu’elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu’elle fasse germer et sortir l’herbe?
28 Shiu, vallë, a ka një baba? Ose kush i prodhon pikat e vesës?
La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?
29 Nga gjiri i kujt del akulli dhe kush e krijon brymën e qiellit?
Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,
30 Ujërat ngurtësohen si guri dhe sipërfaqja e humnerës ngrin.
Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l’abîme soit enchaînée?
31 A mund t’i bashkosh ti lidhjet e Plejadave, apo të zgjidhësh vargjet e Orionit?
Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l’Orion?
32 A i bën ti të duken yllësitë në kohën e tyre, apo e drejton ti Arushën e Madhe me të vegjlit e saj?
Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?
33 A i njeh ti ligjet e qiellit, ose a mund të vendosësh ti sundimin e tyre mbi tokë?
Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?
34 A mund ta çosh zërin tënd deri në retë me qëllim që të mbulohesh nga shiu i bollshëm?
Élèves-tu la voix jusqu’aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d’eaux?
35 Mos je ti ai që hedh rrufetë atje ku duhet të shkojnë, duke thënë: “Ja ku jam?”.
Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?
36 Kush e ka vënë diturinë në mendje, ose kush i ka dhënë gjykim zemrës?
Qui a mis la sagesse dans le cœur, Ou qui a donné l’intelligence à l’esprit?
37 Kush numëron retë me anë të diturisë, dhe kush derdh shakujt e qiellit
Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,
38 kur pluhuri shkrihet në një masë dhe plisat bashkohen midis tyre?
Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?
39 A mund ta gjuash ti gjahun për luaneshën apo të ngopësh të vegjlit e uritur të luanit,
Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,
40 kur struken në strofkat e tyre apo rrinë në pritë në strukën e tyre?
Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?
41 Kush i siguron korbit ushqimin e tij, kur zogjtë e tij i thërrasin Perëndisë dhe enden pa ushqim?
Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?
