Jobi 38
1 Atëherë Zoti iu përgjigj Jobit në mes të furtunës dhe i tha:
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 “Kush është ai që e errëson planin tim me fjalë që nuk kanë kuptim?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Mirë, pra, ngjishe brezin si një trim; unë do të të pyes dhe ti do të më përgjigjesh.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 Ku ishe kur unë hidhja themelet e tokës? Thuaje, në rast se ke aq zgjuarsi.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Kush ka vendosur përmasat e saj, në rast se e di, ose kush ka vënë mbi të litarin për ta matur?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 Ku janë vendosur themelet e saj, ose kush ia vuri gurin qoshes,
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 kur yjet e mëngjesit këndonin të gjithë së bashku dhe tërë bijtë e Perëndisë lëshonin britma gëzimi?
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 Kush e mbylli me porta detin kur shpërtheu duke dalë nga gjiri i nënës,
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 kur i dhashë retë për rroba dhe terrin për pelena?
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 Kur i caktova një kufi dhe i vendosa shufra hekuri dhe porta,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 dhe thashë: “Ti do të arrish deri këtu, por jo më tutje; këtu do të ndalen valët e tua krenare!”?
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 Që kur se ti jeton a ke dhënë urdhra në mëngjes ose i ke treguar vendin agimit,
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 që ai të kapë skajet e tokës dhe të tronditë njerëzit e këqij?
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 Ndërron trajtë si argjila nën vulë dhe shquhet si një veshje.
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 Njerëzve të këqij u mohohet drita dhe krahu i ngritur u copëtohet.
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 A ke arritur vallë deri në burimet e detit ose a ke vajtur vallë në kërkim të thellësirave të humnerës?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 Të janë treguar portat e vdekjes, apo ke parë vallë portat e hijes së vdekjes?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 A e ke vënë re gjerësinë e tokës. Thuaje, në rast se i di të gjitha këto!
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 Ku është rruga që të çon në banesën e dritës? Dhe terri, ku është vendi i tij,
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 që ti të mund t’i çosh në vendin e tij, dhe të mund të njohësh shtigjet që të çojnë në shtëpinë e tij?
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Ti e di, sepse atëherë kishe lindur, dhe numri i ditëve të tua është i madh.
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 Vallë, a ke hyrë ndonjë herë në depozitat e borës ose a ke parë vallë depozitat e breshërit
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 që unë i mbaj në ruajtje për kohërat e fatkeqësive, për ditën e betejës dhe të luftës?
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Nëpër çfarë rruge përhapet drita ose përhapet era e lindjes mbi tokë?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Kush ka hapur një kanal për ujërat që vërshojnë dhe rrugën për bubullimën e rrufeve,
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 që të bjerë shi mbi tokë të pabanuar, mbi një shkretëtirë, ku nuk ka asnjë njeri,
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 për të shuar etjen e shkretëtirave të mjeruara, për të bërë që të mbijë dhe të rritet bari?
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Shiu, vallë, a ka një baba? Ose kush i prodhon pikat e vesës?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 Nga gjiri i kujt del akulli dhe kush e krijon brymën e qiellit?
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 Ujërat ngurtësohen si guri dhe sipërfaqja e humnerës ngrin.
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 A mund t’i bashkosh ti lidhjet e Plejadave, apo të zgjidhësh vargjet e Orionit?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 A i bën ti të duken yllësitë në kohën e tyre, apo e drejton ti Arushën e Madhe me të vegjlit e saj?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 A i njeh ti ligjet e qiellit, ose a mund të vendosësh ti sundimin e tyre mbi tokë?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 A mund ta çosh zërin tënd deri në retë me qëllim që të mbulohesh nga shiu i bollshëm?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Mos je ti ai që hedh rrufetë atje ku duhet të shkojnë, duke thënë: “Ja ku jam?”.
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Kush e ka vënë diturinë në mendje, ose kush i ka dhënë gjykim zemrës?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Kush numëron retë me anë të diturisë, dhe kush derdh shakujt e qiellit
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 kur pluhuri shkrihet në një masë dhe plisat bashkohen midis tyre?
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 A mund ta gjuash ti gjahun për luaneshën apo të ngopësh të vegjlit e uritur të luanit,
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 kur struken në strofkat e tyre apo rrinë në pritë në strukën e tyre?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Kush i siguron korbit ushqimin e tij, kur zogjtë e tij i thërrasin Perëndisë dhe enden pa ushqim?
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
