Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.