Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.