Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
frater fui draconum et socius strutionum
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium
