Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
然るに今は我よりも年少き者等われを笑ふ 彼等の父は我が賤しめて群の犬と並べ置くことをもせざりし者なり
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
またかれらの手の力もわれに何の用をかなさん 彼らは其氣力すでに衰へたる者なり
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
かれらは缺乏と饑とによりて痩おとろへ 荒かつ廢れたる暗き野にて乾ける地を咬む
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
すなはち灌木の中にて藜を摘み苕の根を食物となす
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
彼らは人の中より逐いださる 盜賊を追ふがごとくに人かれらを追ふて呼はる
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
彼等は懼ろしき谷に住み 土坑および磐穴に居り
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
灌木の中に嘶なき 荊棘の下に偃す
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
彼らは愚蠢なる者の子 卑むべき者の子にして國より撃いださる
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
しかるに今は我かれらの歌謠に成り 彼らの嘲哢となれり
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
かれら我を厭ふて遠く我を離れ またわが面に唾することを辭まず
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
神わが綱を解て我をなやましたまへば彼等もわが前にその韁を縱せり
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
この輩わが右に起あがり わが足を推のけ我にむかひて滅亡の路を築く
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
彼らは自ら便なき者なれども尚わが逕を毀ち わが滅亡を促す
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
かれらは石垣の大なる崩口より入がごとくに進み來り 破壞の中にてわが上に乗かかり
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
懼ろしき事わが身に臨み 風のごとくに我が尊榮を吹はらふ わが福祿は雲のごとくに消失す
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
今はわが心われの衷に鎔て流れ 患難の日かたく我を執ふ
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
夜にいれば我骨刺れて身を離る わが身を噬む者つひに休むこと無し
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
わが疾病の大なる能によりてわが衣服は醜き樣に變り 裏衣の襟の如くに我身に固く附く
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
神われを泥の中に投こみたまひて我は塵灰に等しくなれり
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
われ汝にむかひて呼はるに汝答へたまはず 我立をるに 汝只われをながめ居たまふ
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
なんぢは我にむかひて無情なりたまひ 御手の能力をもて我を攻撃たまふ
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
なんぢ我を擧げ風の上に乗て負去しめ 大風の音とともに消亡しめたまふ
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
われ知る汝はわれを死に歸らしめ一切の生物の終に集る家に歸らしめたまはん
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
かれは必ず荒垤にむかひて手を舒たまふこと有じ 假令人滅亡に陷るとも是等の事のために號呼ぶことをせん
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
苦みて日を送る者のために我哭ざりしや 貧しき者のために我心うれへざりしや
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
われ吉事を望みしに凶事きたり 光明を待しに黒暗きたれり
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
わが膓沸かへりて安からず 患難の日我に追及ぬ
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
われは日の光を蒙らずして哀しみつつ歩き 公會の中に立て助を呼もとむ
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
われは山犬の兄弟となり 駝鳥の友となれり
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
わが皮は黒くなりて剥落ち わが骨は熱によりて焚け
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
わが琴は哀の音となり わが笛は哭の聲となれり
