Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

しかし今はわたしよりも年若い者が、かえってわたしをあざ笑う。彼らの父はわたしが卑しめて、群れの犬と一緒にさえしなかった者だ。

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

彼らの手の力からわたしは何を得るであろうか、彼らはその気力がすでに衰えた人々だ。

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

彼らは乏しさと激しい飢えとによって、かわいた荒れ地をかむ。

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

彼らは、ぜにあおいおよび灌木の葉を摘み、れだまの根をもって身を暖める。

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

彼らは人々の中から追いだされ、盗びとを追うように、人々は彼らを追い呼ばわる。

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

彼らは急流の谷間に住み、土の穴または岩の穴におり、

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

灌木の中にいななき、いらくさの下に押し合う。

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

彼らは愚かな者の子、また卑しい者の子であって、国から追いだされた者だ。

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

それなのに、わたしは今彼らの歌となり、彼らの笑い草となった。

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

彼らはわたしをいとい、遠くわたしをはなれ、わたしの顔につばきすることも、ためらわない。

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

神がわたしの綱を解いて、わたしを卑しめられたので、彼らもわたしの前に慎みを捨てた。

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

このともがらはわたしの右に立ち上がり、わたしを追いのけ、わたしにむかって滅びの道を築く。

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

彼らはわたしの道をこわし、わたしの災を促す。これをさし止める者はない。

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

彼らは広い破れ口からはいるように進みきたり、破壊の中をおし寄せる。

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

恐ろしい事はわたしに臨み、わたしの誉は風のように吹き払われ、わたしの繁栄は雲のように消えうせた。

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

今は、わたしの魂はわたしの内にとけて流れ、悩みの日はわたしを捕えた。

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

夜はわたしの骨を激しく悩まし、わたしをかむ苦しみは、やむことがない。

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

それは暴力をもって、わたしの着物を捕え、はだ着のえりのように、わたしをしめつける。

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

神がわたしを泥の中に投げ入れられたので、わたしはちり灰のようになった。

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

わたしがあなたにむかって呼ばわっても、あなたは答えられない。わたしが立っていても、あなたは顧みられない。

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

あなたは変って、わたしに無情な者となり、み手の力をもってわたしを攻め悩まされる。

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

あなたはわたしを揚げて風の上に乗せ、大風のうなり声の中に、もませられる。

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

わたしは知っている、あなたはわたしを死に帰らせ、すべての生き物の集まる家に帰らせられることを。

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

さりながら荒塚の中にある者は、手を伸べないであろうか、災の中にある者は助けを呼び求めないであろうか。

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

わたしは苦しい日を送る者のために泣かなかったか。わたしの魂は貧しい人のために悲しまなかったか。

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

しかしわたしが幸を望んだのに災が来た。光を待ち望んだのにやみが来た。

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

わたしのはらわたは沸きかえって、静まらない。悩みの日がわたしに近づいた。

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

わたしは日の光によらずに黒くなって歩き、公会の中に立って助けを呼び求める。

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

わたしは山犬の兄弟となり、だちょうの友となった。

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

わたしの皮膚は黒くなって、はげ落ち、わたしの骨は熱さによって燃え、

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。