Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Tetapi kini aku diejek oleh orang yang lebih muda. Dahulu ayah mereka kupandang terlalu hina untuk menjaga dombaku bersama anjing gembala.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Bagiku mereka tidak berguna karena sudah kehabisan tenaga.

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Mereka lapar dan menderita sekali, sehingga makan akar kering di gurun yang sunyi.

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Mereka mencabut belukar di padang belantara lalu memakan baik daun maupun akarnya.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Mereka diusir dengan tengking seperti orang mengusir maling.

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Mereka tinggal di dalam gua-gua; lubang-lubang di dinding gunung menjadi rumah mereka.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Di rimba mereka meraung-raung seperti binatang, berkelompok di bawah semak belukar di hutan.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Mereka tak bernama dan tak berharga, orang-orang yang sudah dihalau dari negerinya.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Sekarang mereka datang dan aku ditertawakannya; bagi mereka, aku ini lelucon belaka.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Aku dipandang oleh mereka hina dan keji, bahkan mukaku mereka ludahi.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Karena Allah membuat aku lemah tidak berdaya, mereka melampiaskan amukan mereka.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Gerombolan itu menyerang aku dari depan, dan kejatuhanku mereka rencanakan.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Mereka memotong jalanku untuk membinasakan aku; tak seorang pun menghalangi ketika mereka menyerbu.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Bagaikan banjir mereka dobrak tembok pertahananku; beramai-ramai mereka datang menindih tubuhku.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Kedahsyatan meliputi diriku; bagaikan hembusan angin, harga diriku berlalu; bagaikan awan lewat, hilanglah kebahagiaanku.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Sekarang hampir matilah aku; tak ada keringanan bagi deritaku.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Pada waktu malam semua tulangku nyeri; rasa sakit yang menusuk tak kunjung berhenti.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Allah mencengkeram aku pada leher bajuku sehingga pakaianku menggelambir pada tubuhku.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Ke dalam lumpur aku dihempaskan-Nya, aku menjadi seperti sampah saja!

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Aku berseru kepada-Mu, ya Allah, Kau tak memberi jawaban; bila aku berdoa, Kau tak memperhatikan.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Engkau berlaku kejam terhadapku, Kautindas aku dengan seluruh kekuatan-Mu.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Engkau membiarkan angin melayangkan aku; dalam angin ribut Kauombang-ambingkan diriku.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Aku tahu, Kaubawa aku kepada alam kematian, tempat semua yang hidup dikumpulkan.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Mengapa Kau menyerang orang yang celaka, yang tak dapat berbuat apa pun kecuali mohon iba?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Bukankah aku menangis bersama orang yang kesusahan, dan mengasihani orang yang berkekurangan?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Aku mengharapkan bahagia dan terang, tapi kesukaran dan kegelapanlah yang datang.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Aku terkoyak oleh duka dan nestapa; hari demi hari makin banyak yang kuderita.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Di dalam kelam, tanpa cahaya, aku berkeliaran; aku berdiri di muka umum, minta pertolongan.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Suaraku sedih penuh iba seperti tangis serigala dan burung unta.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Kulitku menjadi hitam; tubuhku terbakar oleh demam.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Dahulu kudengar musik gembira, kini hanya ratapan tangis belaka.