Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר מאסתי אבותם לשית עם כלבי צאני׃

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

גם כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

הקטפים מלוח עלי שיח ושרש רתמים לחמם׃

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

מן גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

בין שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

בני נבל גם בני בלי שם נכאו מן הארץ׃

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

תעבוני רחקו מני ומפני לא חשכו רק׃

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

כי יתרו פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

על ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו׃

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי עני׃

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

ברב כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי׃

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

תשאני אל רוח תרכיבני ותמגגני תשוה׃

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

כי ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל חי׃

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

אך לא בעי ישלח יד אם בפידו להן שוע׃

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

אם לא בכיתי לקשה יום עגמה נפשי לאביון׃

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

מעי רתחו ולא דמו קדמני ימי עני׃

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

עורי שחר מעלי ועצמי חרה מני חרב׃

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃