Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Nun aber lachen sie mein, die jünger sind denn ich, deren Väter ich verachtet hätte, sie zu stellen unter meine Schafhunde;

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

deren Vermögen ich für nichts hielt; die nicht zum Alter kommen konnten;

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

die vor Hunger und Kummer einsam flohen in die Einöde, neulich verdarben und elend wurden;

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

die da Nesseln ausraufen um die Büsche, und Ginsterwurzel ist ihre Speise;

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

aus der Menschen Mitte werden sie weggetrieben, man schreit über sie wie über einen Dieb;

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

in grausigen Tälern wohnen sie, in den Löchern der Erde und Steinritzen;

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

zwischen den Büschen rufen sie, und unter den Disteln sammeln sie sich:

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

die Kinder gottloser und verachteter Leute, die man aus dem Lande weggetrieben.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Nun bin ich ihr Spottlied geworden und muß ihr Märlein sein.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Sie haben einen Greuel an mir und machen sich ferne von mir und scheuen sich nicht, vor meinem Angesicht zu speien.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Sie haben ihr Seil gelöst und mich zunichte gemacht und ihren Zaum vor mir abgetan.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Zur Rechten haben sich Buben wider mich gesetzt und haben meinen Fuß ausgestoßen und haben wider mich einen Weg gemacht, mich zu verderben.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Sie haben meine Steige zerbrochen; es war ihnen so leicht, mich zu beschädigen, daß sie keiner Hilfe dazu bedurften.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Sie sind gekommen wie zu einer weiten Lücke der Mauer herein und sind ohne Ordnung dahergefallen.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Schrecken hat sich gegen mich gekehrt und hat verfolgt wie der Wind meine Herrlichkeit; und wie eine Wolke zog vorüber mein glückseliger Stand.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Nun aber gießt sich aus meine Seele über mich, und mich hat ergriffen die elende Zeit.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Des Nachts wird mein Gebein durchbohrt allenthalben; und die mich nagen, legen sich nicht schlafen.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Mit großer Gewalt werde ich anders und anders gekleidet, und ich werde damit umgürtet wie mit einem Rock.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Man hat mich in den Kot getreten und gleich geachtet dem Staub und der Asche.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Schreie ich zu dir, so antwortest du mir nicht; trete ich hervor, so achtest du nicht auf mich.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Du hast mich verwandelt in einen Grausamen und zeigst an mit der Stärke deiner Hand, daß du mir gram bist.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Du hebst mich auf und lässest mich auf dem Winde fahren und zerschmelzest mich kräftig.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Denn ich weiß du wirst mich dem Tod überantworten; da ist das bestimmte Haus aller Lebendigen.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Aber wird einer nicht die Hand ausstrecken unter Trümmern und nicht schreien vor seinem Verderben?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Ich weinte ja über den, der harte Zeit hatte; und meine Seele jammerte der Armen.

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Ich wartete des Guten, und es kommt das Böse; ich hoffte aufs Licht, und es kommt Finsternis.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Meine Eingeweide sieden und hören nicht auf; mich hat überfallen die elende Zeit.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Ich gehe schwarz einher, und brennt mich doch die Sonne nicht; ich stehe auf in der Gemeinde und schreie.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Ich bin ein Bruder der Schakale und ein Geselle der Strauße.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Meine Haut über mir ist schwarz geworden, und meine Gebeine sind verdorrt vor Hitze.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Meine Harfe ist eine Klage geworden und meine Flöte ein Weinen.