Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Maintenant les plus chétifs me raillent; ils me réprimandent longuement; des gens dont j'estimais les pères moins que les chiens de mes troupeaux!

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

A quoi m'eût servi la force de leurs mains? Toute heureuse faculté chez eux avait péri.

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Race stérile, indigente, affamée, à peine échappée du désert ou de la prison, aux prises avec la misère,

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Qui se formait en cercle autour du crieur d'aliments, des pauvres aliments dont elle se repaît; honteuse, avilie dénuée de tout ce qui est bon, rongeant des racines d'arbres tant sa faim était grande.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Des voleurs qui faisaient irruption chez moi,

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Et dont les demeures étaient les cavernes des rochers.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Ils mêleront leurs cris à des voix harmonieuses, eux qui vivent sous des vignes sauvages!

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Fils d'insensés, d'êtres dégradés; noms et honneurs éteints sur la terre.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Je suis maintenant pour eux comme une cithare, je suis le sujet de leur vain bruit.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Je suis pour eux un objet d'horreur; ils se tiennent loin de moi, et ils ne m'ont pas épargné leur salive.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Car le Seigneur a ouvert son carquois pour me frapper, et ils ont rejeté le frein que leur imposait ma présence.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Ils se sont insurgés contre la postérité de mes biens: ils ont étendu le pied, et ont fait passer sur moi le sentier de la perdition.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Ils ont piétiné sur ma voie; ils m'ont dépouillé de ma robe, parce que le Seigneur m'a pris pour but de ses flèches.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Dieu m'a traité comme il lui a plu; je suis souillé de plaies.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Les souffrances m'accablent: mon espoir s'est envolé comme un souffle et mon salut comme une nuée.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Ma vie se dissipe par toutes les parties de mon corps; mes jours sont pleins de douleurs.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

La nuit mes os s'entre-choquent et mes nerfs se dissolvent.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Dieu m'a saisi avec force par mon manteau; il m'a étreint comme le collier de ma tunique.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Vous m'avez estimé non plus que de la boue, ô Seigneur! une part de moi est déjà cendre et terre.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Je vous ai invoqué, vous ne m'écoutez pas, et eux ils se sont tenus près de moi, et ils m'ont examiné.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Et ils sont venus à moi sans miséricorde, et vous m'avez châtié d'une main sévère.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Vous m'avez livré aux douleurs et vous avez éloigné de moi le salut.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Car je sais que la mort me broiera et que la terre est la demeure de tout être mortel.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Plût à Dieu que je me fusse dompté moi-même ou qu'à ma demande un autre l'eût fait!

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Moi qui ai pleuré sur tous les affligés, qui ai gémi sur tout homme dans le malheur;

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Moi qui ne m'appliquais qu'au bien; c'est pour moi surtout que se lèvent des jours remplis de peines.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Mes entrailles bouillonnent et rien ne les calme; le temps de la pauvreté a marché plus vite que moi.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Quoique gémissant, j'avais marché sans frein; quand, après avoir jeté un cri, j'ai été forcé de m'arrêter au milieu du peuple.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Je suis devenu frère des oisillons, compagnon des passereaux.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

J'ai la peau et les os noircis par la fièvre.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Ma cithare a fait place aux pleurs et mes chants aux sanglots.