Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
Now those who are younger than I have nothing but mockery for me— these young men whose fathers I would have refused to allow to work beside the dogs of my flock.
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
Indeed, the strength of their fathers' hands, how could it have helped me— men in whom the strength of their mature age had perished?
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
They were thin from poverty and hunger; they gnawed at the dry ground in the darkness of wilderness and desolation.
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
They plucked saltwort and bushes' leaves; the roots of the broom tree were their food.
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
They were driven out from among people who shouted after them as one would shout after a thief.
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
So they had to live in river valleys, in holes of the earth and of the rocks.
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
Among the bushes they brayed like donkeys and they gathered together under the nettles.
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
They were the sons of fools, indeed, sons of nameless people! They were driven out of the land with whips.
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
But now I have become the subject of their taunting song; I have become a byword for them.
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
They abhor me and stand far off from me; they do not refrain from spitting in my face.
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
For God has unstrung the string to my bow and afflicted me, and those who taunt me cast off restraint before my face.
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
Upon my right hand rise the rabble; they drive me away and pile up against me their siege mounds.
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
They destroy my path; they push forward disaster for me, men who have no one to hold them back.
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
They come against me like an army through a wide hole in a city wall; in the midst of the destruction they roll themselves in on me.
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
Terrors are turned upon me; my honor is driven away as if by the wind; my prosperity passes away as a cloud.
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
Now my life is pouring out from within me; many days of suffering have laid hold on me.
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
In the night my bones in me are pierced; the pains that gnaw at me take no rest.
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
God's great force has seized my clothing; it wraps around me like the collar of my tunic.
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
He has thrown me into the mud; I have become like dust and ashes.
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
I cry to you, God, but you do not answer me; I stand up, and you merely look at me.
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
You have changed and become cruel to me; with the strength of your hand you persecute me.
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
You lift me up to the wind and cause it to drive me along; you throw me back and forth in a storm.
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all the living.
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
However, does no one reach out with his hand to beg for help when he falls? Does no one in trouble call out for help?
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
Did not I weep for him who was in trouble? Did I not grieve for the needy man?
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
When I hoped for good, then evil came; when I waited for light, darkness came instead.
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
My heart is troubled and does not rest; days of affliction have come on me.
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
I have gone about like one who was living in the dark, but not because of the sun; I stand up in the assembly and cry for help.
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
I am a brother to jackals, a companion of ostriches.
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
My skin is black and falls away from me; my bones are burned with heat.
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
Therefore my harp is tuned for songs of mourning, my flute for the singing of those who wail.
