Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
“But now men who are younger than I am make fun of me— men whose fathers I greatly despised, with the result that I would not even have allowed them to help my dogs guard my sheep.
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
They were men who were old and (weak/worn out); so (what could I gain from them working for me?/I would have gained nothing from them working for me.) [RHQ]
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
They were very poor and hungry, with the result that they chewed on roots [at night] in dry and desolate places.
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
They pulled up plants in the desert [and ate them] and warmed themselves by [burning] the roots of broom trees.
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
Everyone shouted at them as though they were thieves and expelled them [from their areas].
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
They were forced to live in caves in the hills, in holes in the ground, and in the sides of cliffs.
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
In the bushes they howled [like animals because they were hungry], and they huddled together under thornbushes.
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
They were people without good sense, whose names no one knows; they have been expelled from the land [where they were born].
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
“And now their [children] sing songs to make fun of me. They tell jokes about me.
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
They are disgusted with me, and they [usually] stay away from me, [but when they see me, ] they are happy to spit in my face.
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
Because [it is as though] [MET] God has cut my bowstring, [he has caused me to be unable to defend myself, ] and he has humbled me, and my enemies have done to me whatever they wanted.
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
(Gangs/Groups of violent youths) attack me and force me to run away; they prepare to destroy me.
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
They prevent me from escaping, and they [do] not [need] anyone to help them (OR, there is no one to help me).
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
[It is as though I am a city wall and] [SIM] they have broken through the wall, and they have come crashing down on me.
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
I am very terrified; My dignity/honor has been taken away as though [SIM] [it has been] blown away by the wind, and my prosperity has disappeared like [SIM] clouds disappear.
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
“And now I [SYN] am about to die [IDM]; I suffer every day.
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
My bones ache during the night, and the pain that torments me never stops.
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
[It is as though God] seizes my clothes and chokes me with the collar of my coat.
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
He has thrown me into the mud; I am [not worth anything more than] dust and ashes.
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
“I cry out to God, but he does not answer/help me; I stand up [and pray], but he does not pay any attention.
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
He acts very cruelly toward me; with all of his power [MTY] he causes me to suffer.
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
He [allows] the wind to lift me up and blow me away, and he tosses me up and down in a violent storm.
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
I know that he will cause me to die, which is what happens to everyone [MTY] who is alive.
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
“When people experience disasters, and they sit on a pile of ruins and cry out for help, others surely [RHQ] reach out their hand to help them.
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
[That is what I did previously]. I wept for people who were experiencing troubles, and I felt sorry for poor/needy people.
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
But when I expected good things [to happen to me], evil things happened; when I waited for light/happiness, all I experienced was darkness/unhappiness [MET].
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
I am very distressed [IDM], all the time; I suffer every day.
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
I go about very discouraged; I stand up and plead for people to help me.
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
My wailing sounds as sad as [MET] the cries of jackals/foxes and ostriches.
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
My skin has become dark/black and is peeling off, and I have a fever [which causes my body to feel like it is] burning.
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
Previously, I played joyful music on my harp and with my flute, but now I play only the sad music of those who mourn.”
