Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
"But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to put with my sheep dogs.
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom are their food.
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
They are driven out from the midst of men. They cry after them as after a thief;
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
So that they dwell in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
Among the bushes they bray; and under the nettles they are gathered together.
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
They are children of fools, yes, children of base men. They were flogged out of the land.
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
"Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
They abhor me, they keep their distance from me, and do not hesitate to spit in my face.
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet, They cast up against me their ways of destruction.
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
They mar my path, They set forward my calamity, without anyone's help.
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
As through a wide breach they come, in the midst of the ruin they roll themselves in.
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
"Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold on me.
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
By great force is my garment disfigured. It binds me about as the collar of my coat.
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
For I know that you will bring me to death, To the house appointed for all living.
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
"However doesn't one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
Did I not weep for him who was in trouble? Wasn't my soul grieved for the needy?
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
When I looked for good, then evil came; When I waited for light, there came darkness.
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
My heart is troubled, and doesn't rest. Days of affliction have come on me.
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
