Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
But now the youngest have laughed me to scorn, now they reprove me in [their] turn, whose fathers I set at nothing; whom I did not deem worthy [to be with] my shepherd dogs.
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
Yes, why had I the strength of their hands? for them the full term [of life] was lost.
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
[One is] childless in lack and famine, [such as] they that fled but lately the distress and misery of drought.
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
Who compass the salt places on the sounding [shore], who had salt [herbs] for their food, and were dishonorable and of no repute, in lack of every good thing; who also ate roots of trees by reason of great hunger.
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
Thieves have risen up against me,
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
whose houses were the caves of the rocks, who lived under the wild shrubs.
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
They will cry out among the rustling [bushes].
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
[They are] sons of fools and vile men, [whose] name and glory [are] quenched from off the earth.
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
But now I am their music, and they have me for a byword.
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
And they stood aloof and abhorred me, and spared not to spit in my face.
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
For he has opened his quiver and afflicted me: they also have cast off the restraint of my presence.
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
They have risen up against [me] on the right hand of [their] offspring; they have stretched out their foot, and directed against me the ways of their destruction.
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
My paths are ruined; for they have stripped off my raiment: he has shot at me with his weapons.
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
And he has pleaded against me as he will: I am overwhelmed with pains.
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
My pains return upon [me]; my hope is gone like the wind, and my safety as a cloud.
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
Even now my life shall be poured forth upon me; and days of anguish seize me.
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
And by night my bones are confounded; and my sinews are relaxed.
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
With great force [my disease] has taken hold of my garment: it has compassed me as the collar of my coat.
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
And you have counted me as clay; my portion in dust and ashes.
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
And I have cried to you, but you hear me not: but they stood still, and observed me.
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
They attacked me also without mercy: you have scourged me with a strong hand.
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
And you have put me to grief, and have cast me away from safety.
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
For I know that death will destroy me: for the earth is the house [appointed] for every mortal.
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
Oh then that I might lay hands upon myself, or at least ask another, and he should do this for me.
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
Yet I wept over every helpless man; I groaned when I saw a man in distress.
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
But I, when I waited for good things, behold, days of evils came the more upon me.
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
My belly boiled, and would not cease: the days of poverty prevented me.
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
I went mourning without restraint: and I have stood and cried out in the assembly.
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
I am become a brother of monsters, and a companion of ostriches.
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
And my skin has been greatly blackened, and my bones are burned with heat.
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
My harp also has been turned into mourning, and my song into my weeping.
