Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.