Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job again took up his measure, and said,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.