Jobi 29
1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.
18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.
