Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y respondió Job, y dijo:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Hoy también hablaré con amargura, y será más grave mi llaga que mi gemido.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

¡Quién diese que le conociese, y le hallase! yo iría hasta su trono.

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

Ordenaría juicio delante de él, y mi boca henchiría de argumentos.

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

¿Pleitearía conmigo con multitud de fuerza? No: antes él la pondría en mí.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre de él que me condena.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

He aquí, yo iré al oriente, y no le hallaré, y al occidente, y no le entenderé.

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

Si al norte él obrare, yo no le veré: al mediodía se esconderá, y no le veré.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Mas él conoció mi camino: probóme, y salí como oro.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Mis pies tomaron su rastro: guardé su camino, y no me aparté.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

Del mandamiento de sus labios nunca me quité: las palabras de su boca guardé más que mi comida.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Y si él se determina en una cosa, ¿quién le apartará? Su alma deseó, e hizo.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Por tanto él acabará lo que ha determinado de mí; y muchas cosas como estas hay en él.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro: consideraré, y temerle he.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

¿Por qué yo no fui cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?