Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondens autem Iob, ait:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagae meae aggravata est super gemitum meum.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus.

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suae mole me premat.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Proponat aequitatem contra me, et perveniet ad victoriam iudicium meum.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore solicitor.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.