Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Allora Giobbe rispose e disse:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

“Anche oggi il mio lamento è una rivolta, per quanto io cerchi di comprimere il mio gemito.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Oh sapessi dove trovarlo! potessi arrivare fino al suo trono!

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

Esporrei la mia causa dinanzi a lui, riempirei d’argomenti la mia bocca.

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Saprei quel che mi risponderebbe, e capirei quello che avrebbe da dirmi.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Contenderebbe egli meco con la sua gran potenza? No! invece, mi presterebbe attenzione.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Là sarebbe un uomo retto a discutere con lui, e sarei dal mio giudice assolto per sempre.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Ma, ecco, se vo ad oriente, egli non c’è; se ad occidente, non lo trovo;

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

se a settentrione, quando vi opera, io non lo veggo; si nasconde egli nel mezzodì, io non lo scorgo.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Ma la via ch’io batto ei la sa; se mi mettesse alla prova, ne uscirei come l’oro.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Il mio piede ha seguito fedelmente le sue orme, mi son tenuto sulla sua via senza deviare;

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

non mi sono scostato dai comandamenti delle sue labbra, ho riposto nel mio seno le parole della sua bocca.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Ma la sua decisione e una; chi lo farà mutare? Quello ch’ei desidera, lo fa;

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

egli eseguirà quel che di me ha decretato; e di cose come queste ne ha molte in mente.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Perciò nel suo cospetto io sono atterrito; quando ci penso, ho paura di lui.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Iddio m’ha tolto il coraggio, l’Onnipotente mi ha spaventato.

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Questo mi annienta: non le tenebre, non la fitta oscurità che mi ricopre.