Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Maintenant ma plainte est une révolte! et pourtant la main qui me frappe, arrête de son poids l'essor de mes soupirs.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Ah! si je savais Le trouver, et arriver jusqu'à son trône!

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

J'exposerais ma cause devant Lui, et j'aurais la bouche pleine d'arguments;

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

je saurais en quels termes Il me répondrait, et j'entendrais ce qu'il me dirait.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Faut-il qu'avec la plénitude de sa puissance, Il se constitue ma partie? Non! seulement qu'il me prête attention!

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Alors ce serait un juste qui plaiderait avec Lui, et j'échapperais pour toujours à mon juge.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Mais voici, vais-je à l'Orient; Il n'y est pas! à l'Occident; je ne l'aperçois pas!

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

Agit-Il au Nord; je ne le découvre pas! S'enfonce-t-Il dans le Midi; je ne le vois pas!…

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

C'est qu'il sait quelle est la voie que je suis. Qu'il me mette à l'épreuve, j'en sortirai comme l'or.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Mon pied a tenu ferme sur Ses pas, j'ai gardé sa voie, et n'ai point dévié.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

Des ordres de ses lèvres je ne m'écartai point, et je fis céder ma volonté aux paroles de sa bouche.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Cependant Il n'a qu'une pensée: et qui l'en fera revenir? Son âme a désiré, et Il exécute:

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Oui, Il accomplira mon destin, et Il me garde nombre de maux pareils.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Voilà pourquoi en sa présence je suis éperdu; je réfléchis, et je prends peur de Lui.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Dieu aussi bien a brisé mon courage, et le Tout-puissant m'a effarouché;

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

car je ne suis pas muet par la crainte des ténèbres, ou parce que je m'effraie de moi-même qui suis couvert d'un sombre nuage.