Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job prit la parole et dit:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Maintenant encore ma plainte est une révolte, Mais la souffrance étouffe mes soupirs.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Oh! Si je savais où le trouver, Si je pouvais arriver jusqu’à son trône,

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

Je plaiderais ma cause devant lui, Je remplirais ma bouche d’arguments,

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Je connaîtrais ce qu’il peut avoir à répondre, Je verrais ce qu’il peut avoir à me dire.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Emploierait-il toute sa force à me combattre? Ne daignerait-il pas au moins m’écouter?

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Ce serait un homme droit qui plaiderait avec lui, Et je serais pour toujours absous par mon juge.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Mais, si je vais à l’orient, il n’y est pas; Si je vais à l’occident, je ne le trouve pas;

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

Est-il occupé au nord, je ne puis le voir; Se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Il sait néanmoins quelle voie j’ai suivie; Et, s’il m’éprouvait, je sortirais pur comme l’or.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Mon pied s’est attaché à ses pas; J’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis point détourné.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

Je n’ai pas abandonné les commandements de ses lèvres; J’ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Mais sa résolution est arrêtée; qui s’y opposera? Ce que son âme désire, il l’exécute.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Il accomplira donc ses desseins à mon égard, Et il en concevra bien d’autres encore.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Voilà pourquoi sa présence m’épouvante; Quand j’y pense, j’ai peur de lui.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Dieu a brisé mon courage, Le Tout-Puissant m’a rempli d’effroi.

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Car ce ne sont pas les ténèbres qui m’anéantissent, Ce n’est pas l’obscurité dont je suis couvert.