Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Encore aujourd’hui ma plainte est amère, la main qui s’appesantit sur moi est plus pesante que mon gémissement!

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Oh! si je savais le trouver, et parvenir là où il est assis!

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

J’exposerais [ma] juste cause devant lui, et je remplirais ma bouche d’arguments;

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Je saurais les paroles qu’il me répondrait, et je comprendrais ce qu’il me dirait.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Contesterait-il avec moi dans la grandeur de sa force? Non, mais il ferait attention à moi.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Là, un homme droit raisonnerait avec lui, et je serais délivré pour toujours de mon juge.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Voici, je vais en avant, mais il n’y est pas; et en arrière, mais je ne l’aperçois pas;

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

À gauche, quand il y opère, mais je ne le discerne pas; il se cache à droite, et je ne le vois pas.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Mais il connaît la voie que je suis; il m’éprouve, je sortirai comme de l’or.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Mon pied s’attache à ses pas; j’ai gardé sa voie, et je n’en ai point dévié.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

Je ne me suis pas retiré du commandement de ses lèvres; j’ai serré [par-devers moi] les paroles de sa bouche plus que le propos de mon propre cœur.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Mais lui, il a une [pensée], et qui l’en fera revenir? Ce que son âme désire, il le fait.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Car il achèvera ce qui est déterminé pour moi; et bien des choses semblables sont auprès de lui.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

C’est pourquoi je suis terrifié devant sa face; je considère, et je suis effrayé devant lui.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Et Dieu a fait défaillir mon cœur, et le Tout-puissant m’a frappé de terreur;

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Parce que je n’ai pas été anéanti devant les ténèbres, et qu’il ne m’a pas caché l’obscurité.