Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then answered Job, and said,

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.