Jobi 19
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then answered Job, and said,
2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?
How long will ye grieve my soul, and crush me with words?
3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed when ye show yourselves as strangers to me.
4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.
Yea, if it be indeed that I have erred, let my error remain with myself.
5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,
But if indeed ye wish to magnify yourselves above me, and to prove against me my disgrace:
6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.
Then know for certain that God hath bent me down, and hath laid his net all around me.
7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!
Behold, I cry out concerning the violence [done me], but I am not answered: I entreat aloud, but there is no justice.
8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.
My road hath he fenced up, so that I cannot pass out; and on my paths he placeth darkness.
9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.
My glory hath he stripped from me, and removed the crown of my head.
10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.
He hath pulled me down on every side, and I am going hence; and he hath rooted up like a tree my hope.
11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.
He hath also kindled against me his wrath, and he counteth me with himself as one of his adversaries.
12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.
Altogether come on his troops, and make level against me their way, and encamp round about my tent.
13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.
My brothers hath he removed far from me, and my acquaintance are entirely estranged from me.
14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.
My near of kin have withdrawn, and those befriended by me have forgotten me.
15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.
Ye that sojourn in my house, and my maid-servants, regard me as a stranger: an alien am I become in their eyes.
16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.
I call for my servant, but he will not answer, though I were to entreat him with my mouth.
17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.
My breath is become nauseous to my wife, and my caressing, to the children of my own body.
18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.
Yea, children even despise me: I rise up, but they speak against me.
19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
All that have had my confidence abominate me; and those whom I have loved are turned against me.
20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
To my skin and to my flesh my bones do cleave, and I must sustain myself with the gums of my teeth.
21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
Spare me, spare me, O ye, my friends; for the hand of God hath touched me.
22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
Why will ye persecute me as God [hath done], and will never be satisfied with my flesh?
23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
Oh who would but grant, that my words might be written down! oh who would grant that they were entered in a book!
24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
That they were hewn with an iron pen and [blackened with] lead for eternity in the hard rock!
25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
And well I know that my redeemer liveth, and that he will remain as the last after the creatures of the dust [are passed away];
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
And after my skin is cut to pieces will this be: and then freed from my body shall I behold God;
27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
Whom I shall myself behold to my happiness, and whom my eyes will see, and not as a stranger, [when even] my reins are consumed within my bosom.
28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
But if ye should say, How will we pursue him? seeing the root of the matter is found in me:
29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.
Then have dread for yourselves of the sword; for the wrath [which ye excite] is an iniquity that bringeth the sword; in order that ye may know there is one that judgeth [in the world].
