Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Тлею духом носимь, прошу же гроба и не улучаю.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Молю болезнуя, и что сотворю? Украдоша же ми имение чуждии.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Кто есть сей? Рукою моею связан да будет.
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Яко сердце их сокрыл еси от мудрости, сего ради да не вознесеши их.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Части возвестит злобы: очи же на сынех истаяста.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Положил же мя еси в притчу во языцех, смех же бых им.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Ослепоста бо от гнева очи мои, повоеван бых вельми от всех:
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
чудо объя истинных о сем, праведник же на беззаконника да востанет:
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
да содержит же верный путь свой, чистый же рукама да приимет дерзость.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Но обаче вси належите и приидите, не бо обретаю в вас истины.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Дние мои преидоша в течении, расторгошася же удове сердца моего.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Нощь в день преложих: свет близ от лица тмы.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Аще бо стерплю, ад ми есть дом, в сумраце же постлася ми постеля. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Смерть назвах отца моего быти, матерь же и сестру ми гной.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Где убо еще есть ми надежда, или благая моя узрю?
