Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
