Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

Je n'ai que trop entendu de pareils discours; vous êtes tous des consolateurs fâcheux!

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Mettra-t-on fin à ces propos en l'air? Ou pourquoi cette aigreur dans tes réponses?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Moi aussi, je pourrais parler comme vous, si seulement vous étiez à ma place! Je pourrais contre vous assembler des paroles, et faire sur vous des hochements de tête;

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

je pourrais vous fortifier de la bouche, et remuer les lèvres pour calmer votre peine.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

[Mais!.] parler, ne calmera pas ma peine, et me taire, ne l'éloignera pas de moi.

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Oui, déjà Il m'a tout épuisé, et Il a désolé toute ma maison.

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Tu m'as réduit à un état qui dépose contre moi; mon aspect s'élève pour me calomnier, et m'accuser en face.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Sa colère me déchire et me poursuit, Il grince les dents contre moi, mon ennemi, Il lance sur moi des regards acérés.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ils ouvrent contre moi une large bouche, et frappent mes joues de coups outrageants; ensemble ils se liguent contre moi.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dieu me livre à la merci du méchant, et Il me jette aux mains des impies.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Je vivais tranquille, et Il m'a brisé, et, me saisissant au col, Il m'a mené battant, et m'a dès-lors pris pour son point de mire;

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

de toutes parts sur moi ses traits fondirent, Il me perça les reins sans pitié, et fit couler ma bile sur la terre;

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Il m'enfonça, faisant brèche sur brèche, et me donna l'assaut, comme un guerrier.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Je cousis un cilice à ma peau, et je plongeai mon front dans la poudre.

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mon visage est tout rougi de pleurs, et la nuit de la mort couvre mes paupières:

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

cependant ma main ne retient rien d'injuste, et ma prière est pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

Terre, ne recouvre pas mon sang! et qu'aucun de tes lieux n'arrête mes cris!…

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Encore à présent, voici, j'ai dans les Cieux mon témoin, et mon avocat dans les lieux très-hauts.

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

En mes amis je trouve des moqueurs; c'est vers Dieu que se tournent mes yeux en pleurs,

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

afin qu'il prononce pour l'homme contre Dieu, et pour l'enfant de l'homme contre ses amis.

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Mes quelques années avancent, et je vais franchir un chemin, par lequel je ne reviendrai pas.