Jobi 16

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then responded Job, and said: —

2 “Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

I have heard many such things, Wearisome comforters, are ye all!

3 Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Is there to be an end to windy words? Or what so strongly exciteth thee, that thou must respond?

4 Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

I also, like you, could speak, —If your soul were in the place of my soul, I could string together words against you, and could therewith shake over you my head.

5 Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

I could make you determined, by my mouth, and then my lip-solace should restrain you.

6 Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

Though I do speak, unassuaged is my stinging pain, —And, if I forbear, of what am I relieved?

7 Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

But, now, hath he wearied me, thou hast destroyed all my family;

8 më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

And, having captured me, it hath served, as a witness; and so my wasting away hath risen up against me, in my face, it answereth.

9 Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

His anger, hath torn and persecuted me, He hath gnashed upon me with his teeth, Mine adversary, hath sharpened his eyes for me.

10 Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

They have gaped upon me with their mouth, With reproach, have they smitten my cheek, Together, against me, have they closed their ranks.

11 Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

GOD doth abandon me to him that is perverse, and, into the hands of the lawless, he throweth me headlong.

12 Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

At ease, was I when he shattered me, Yea he seized me by my neck, and dashed me in pieces, then set me up for himself as a mark:

13 Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

His archers came round against me, He clave asunder my reins, and spared not, He poured out, on the earth, my gall:

14 Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

He made a breach in me, breach upon breach, He ran upon me, like a mighty man.

15 kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Sackcloth, sewed I on my skin, and rolled—in the dust—my horn:

16 Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

My face, is reddened from weeping, and, upon mine eyelashes, is the death-shade: —

17 megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Though no violence was in my hands, and, my prayer, was pure.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

O earth! do not cover my blood, and let there be no place for mine outcry.

19 Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Even now, lo! in the heavens, is my witness,

20 Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

And, he that voucheth for me is on high. My friends are, they who scorn me, Unto GOD, hath mine eye shed tears: —

21 Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

That one might plead, for a man, with GOD, —Even a son of man, for his friend!

22 Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

When, a few years, come, then, by a path by which I shall not return, shall I depart.